Brief van de Algemeen Overste aan de gelovigen in tijden van epidemie

Welbeminde gelovigen,

Op dit ogenblik van beproeving dat u allen ongetwijfeld zwaar valt, wil ik graag enkele gedachten tot u richten. 

We weten niet hoelang de huidige toestand gaat duren en vooral niet hoe de zaken de volgende weken zullen verlopen. In het licht van die onzekerheid is het heel natuurlijk en verleidelijk om wanhopig zekerheden en verklaringen te zoeken in de commentaren en hypotheses van de meest geleerden onder de "deskundigen". Dikwijls spreken die hypotheses - waarmee we tegenwoordig van alle kanten overspoeld worden - elkaar tegen en vergroten ze de verwarring in plaats van enige kalmte te brengen. Waarschijnlijk is de onzekerheid een wezenlijk onderdeel van de beproeving. Het is aan ons om er voordeel uit te halen. 

Als de Voorzienigheid Gods een ramp of een kwaad toelaat, doet ze dat altijd om er een groter goed uit te doen ontstaan, dat altijd - rechtstreeks of onrechtstreeks - onze zielen aanbelangt. Zonder die noodzakelijke vooronderstelling dreigen we te wanhopen, want een epidemie, een andere ramp of welke beproeving dan ook zullen ons altijd onvoldoende voorbereid treffen. 

Wat wil God ons op dit eigenste ogenlik te kennen geven? Wat verwacht Hij van ons tijdens deze bijzondere Vasten, waarin Hij beslist lijkt te hebben welke offers wij moeten brengen? 

Een eenvoudig virus is in staat om de mensheid op de knieën te dwingen. In het tijdperk der grote technologische en wetenschappelijke verwezenlijkingen is het vooral de menselijke hoogmoed die erdoor op de knieën wordt gedwongen. De moderne mens die, trots als hij is op zijn verwezenlijkingen, optische glasvezelkabels diep over de oceaanbodems aanlegt, vliegdekschepen, kerncentrales, wolkenkrabbers en computers bouwt, die na voet op de Maan te hebben gezet nu Mars wil veroveren, die mens staat machteloos tegenover een onzichtbaar virus. Ondanks de mediaheisa van de afgelopen dagen en misschien onze eigen schrik mogen we niet nalaten de onderliggende les te trekken, die voor eenvoudige en zuivere harten gemakkelijk te begrijpen valt omdat ze de huidige tijden als gelovigen beleven. De mensheid - en ieder van ons - heeft nu een historische kans om tot de werkelijkheid terug te keren, tot de harde werkelijkheid en niet de ingebeelde werkelijkheid van dromen, mythes en illusies.  

In evangelische termen komt die boodschap overeen met de woorden van Jezus die ons vraagt om zo dicht mogelijk bij Hem te blijven, want zonder Hem kunnen we niets doen noch enig probleem oplossen (vgl. Joh. 15,5). Onze onzekere tijden, het wachten op een oplossing en het gevoel van eigen onmacht en kwetsbaarheid moeten ons aanzetten om Onze Heer te zoeken, hem te smeken, hem vergiffenis te vragen, vuriger tot hem te bidden en vooral om ons aan Zijn Voorzienigheid toe te vertrouwen. 

Daarbij komt de moeilijkheid, zelfs de onmogelijkheid, om vrijelijk de heilige Mis bij te wonen, wat deze beproeving nog harder maakt. Er blijft echter een bevoorrecht middel te onzer beschikking staan en een wapen dat sterker is dan de angst, de onzekerheid of de paniek die door het coronavirus kunnen worden teweeggebracht: het is de heilige Rozenkrans, die ons met de Zeer Heilige Maagd en de Hemel verenigt. 

Het ogenblik is gekomen om het rozenhoedje te bidden in onze huizen, nauwgezetter en ijveriger dan anders. Laten we onze tijd niet verspillen voor schermen en ons niet het hoofd op hol brengen door de mediakoorts. Als we moeten aanvaarden dat heel het land "vergrendeld" is, laten we er dan van gebruikmaken om ons "huisarrest" in een soort vrolijke familieretraite te veranderen, waarin het gebed de plaats, de tijd en de waarde terugkrijgt die het verdient. Laten we het Evangelie in zijn geheel lezen, het rustig overwegen, het in vrede beluisteren: de woorden van de Meester zijn de meest doeltreffende, want ze dringen gemakkelijk tot het verstand en het hart door.

Het is niet het ogenblik om de wereld bij ons binnen te laten, nu de omstandigheden en de maatregelen van de overheid ons afscheiden van de wereld! Laten we voordeel halen uit deze situatie. Laten we een prioriteit maken van de geestelijke goederen die door geen enkel virus kunnen worden aangevallen: laten we schatten in de Hemel verzamelen, waar ze niet door worm of mot vergaan. Waar immers onze schat is, daar is ons hart (vgl. Mt. 6, 20-21). 

Laten we van de gelegenheid gebruikmaken om ons leven te beteren, doordat we ons aan de goddelijke Voorzienigheid kunnen overgeven. En laten we niet vergeten te bidden voor hen die lijden op dit moment. We moeten al degenen voor wie de dag des oordeels nabij is bij de Heer aanbevelen, hem vragen medelijden te hebben met zoveel tijdgenoten die niet in staat zijn uit de huidige gebeurtenissen de juiste lessen voor hun ziel te trekken.  Laten we bidden dat ze niet hun oude leven hervatten zonder iets te veranderen, zodra deze beproeving overwonnen is. Epidemieën hebben altijd gediend om de lauwen te doen terugkeren naar de geloofspraktijk, het denken aan God en de afkeer van de zonde. Wij hebben de plicht die genade voor ieder van onze medeburgers te vragen, zonder uitzondering, ook – en vooral – voor de herders die de geest van het geloof missen, en Gods wil niet meer kunnen ontwaren. 

Laten we niet wanhopen: God laat ons nooit in de steek. Laten we goed de woorden overwegen, vol vertrouwen, die onze heilige Moeder de Kerk de priester bij besmettelijke ziekten in de mond legt: "O God die niet de dood der zondaren wil maar hun berouw en boete verlangt, zie genadig neer op uw volk, dat zich tot U wendt: opdat Gij, als het u toegenegen zal zijn, daarvan de gesel uwer gramschap gelieft af te wenden". 

Ik wijd u allen op het Altaar aan de vaderlijke bescherming van Sint-Jozef toe. God zegene u!

Don Davide Pagliarani +

17/03/2020