E.K. puntje november 2022: Het gebed tot de H. Willibrordus dagelijks bidden!

Beste Kruisvaarders,

Op 7 november vieren we een heel belangrijke heilige: de H. Willibrordus! Willibrordus is de apostel van de zogenaamde “Lage Landen”: België, Nederland en Luxemburg: ons district. De H. Willibrordus is dus onze bijzondere beschermheer en voorspreker bij God.

Wie was Willibrordus? Willibrordus werd omstreeks 658 in Engeland geboren. Als zevenjarige knaap werd hij aan de orde van de Benedictijnen bij York toevertrouwd. Hij werd onderricht in rekenen, lezen en schrijven – en wat later belangrijk zou zijn: ook in het Latijn. Op twintigjarige leeftijd werd Willibrordus naar Ierland gezonden en onderwierp zich aan strenge tucht onder de H. Abt Egbert. In die tijd ondernam Abt Egbert net missiereizen naar deze wilde Friezen. Doch elke missie mislukte.

Toen Willibrordus 30 jaar oud was, werd hij in 688 tot priester gewijd. In 690 behaalde de katholieke Frankische Eerste-Minister, Pepijn van Herstal, belangrijke overwinningen op de heidense Friezen. Vervolgens diende men de onderworpen dorpen snel tot het katholicisme te brengen en de rust in de streek te herstellen. De H. Egbert stuurde twaalf monniken, waarvan Willibrordus de overste was, in een open bootje het kanaal over, op weg naar deze veroverde streken. Alle twaalf monniken werden overigens heiligen.

Willibrordus begon zijn missie met een plan. Hij keek op de kaart, sprak met lokale stamhoofden en vooral met de Frankische heersers. Willibrordus vestigde zich tussen 690-695 allereerst te Antwerpen om daar een stevige terugvalbasis op te richten. In het jaar 695 vertrok Willibrordus naar Rome, “haastend” zegt de H. Beda als teken van Willibrordus’ ijver, om de zegen van de paus over zijn missiegebied te verkrijgen. Willibrordus werd te Rome door Paus Sergius tot aartsbisschop van de Friezen gewijd. Bij deze wijding schonk de Paus hem de naam ‘Clemens’. Een naam die Willibrordus aan veel van de door hem gestichte kerken en kapellen zou geven: misschien ook aan onze eigen Clemenskerk in Gerwen die teruggaat tot op deze tijd.

Bij zijn terugkeer kreeg Willibrordus Utrecht, het oude Romeinse castellum, ter beschikking als een soort toevluchtsplaats in het heidense gebied. Hij bouwde er twee kerken, een klooster en een school.

Willibrordus’ missiemethode was niet zo kleinzerig. Om onze voorouders duidelijk te maken dat hun goden niets voorstelden en onmachtig waren, hakte Willibrordus heilige eiken om, sloeg afgodsbeelden stuk en ontwijdde heilige bronnen. Willibrordus wilde daarmee duidelijk maken dat de afgoden niets vermogen. Er viel namelijk geen bliksemstraal van Wodan op hem neer. Op de voormalige heidense cultusplaatsen stichtte Willibrordus overal kapellen, kerken en kleine kloosters. De grond hiertoe werd hem geschonken door de heerser Pepijn van Herstal. De heidenen werden bekeerd en het Onze Vader, de geloofsbelijdenis en de tien geboden bijgebracht. Telkens werd er een priester achtergelaten, terwijl de anderen verder noordwaarts trokken.

Er kwam een grote bloei van het katholicisme in onze streken en Utrecht werd het centrum in het Noorden. Willibrordus begon zelfs een soort van priesterseminarie. Hij koos zelf zijn priesterkandidaten uit en was innerlijk overtuigd dat priesters uit het Friese volk het makkelijkste de Friezen zouden kunnen bekeren. Vele jonge adellijke Friese jongens waren enthousiast. Sommigen werden heiligen. De preken van de oude Willibrordus hadden vooral de Allerheiligste Drievuldigheid, de H. Maagd, Petrus en Paulus en Johannes de Doper als thema.

De laatste jaren van zijn leven trok Willibrordus zich terug in Echternach (Luxemburg). Hij wilde zich zoals Paulus zegt, “na anderen gepredikt te hebben ook zelf niet verloren gaan”. Hij legde zich toe op gebed en studie, maar ook op het regelmatig visiteren van de door hem gestichte kloosters en kerken. Willibrordus stond op discipline en tucht, maar wist deze visitaties ook met goedhartigheid te koppelen. Zo merkte hij eens op dat een klooster in de grootste armoede verkeerde en zelfs geen wijn kon kopen. Willibrordus ging naar de kelder, plaatste zijn staf in het laatste wijnvat en het vat hield niet op wijn te geven – tot blijdschap van de broeders. Omwille van dit voorval wordt Willibrordus vaak met een wijnton afgebeeld.

Op 7 november 739 stierf deze grote bisschop als 81-jarige in zijn klooster te Echternach. In zijn kroniekboek schreef hij tenslotte: “in Dei nomine feliciter – in de naam van God gelukkig”. Reeds achttien jaar later werd hij als heilige vereerd.

Beste Kruisvaarders, deze levensbeschrijving zal ons helpen om het puntje van november goed te begrijpen. In de maand november zullen we namelijk elke dag een gebed tot de H. Willibrordus verrichten met als doel: de redding van ons vaderland. Het gaat namelijk helemaal niet goed met onze landen België en Nederland. Zo lezen we het in het gebed tot onze hemelse Patroon Willibrord.

Onze streken waren ooit katholiek. Voornamelijk in Nederland echter ontstond er vanaf de zestiende eeuw een splitsing op geloofsgebied binnen een en hetzelfde volk. Door ketters opgeruid, begonnen velen de protestantse dwaling aan te hangen. Het Misoffer van altijd werd verboden, de verering van O.L. Vrouw gestaakt en de trouw tegenover Christus’ plaatsvervanger (de paus) werd opgezegd. Al gauw werd er oorlog gevoerd en vielen er ook martelaars, zoals de negentien Martelaren van Gorinchem. Vele zielen zijn sindsdien van de alleenzaligmakende Katholieke Kerk, welke de H. Willibrordus in onze streken heeft gepredikt, gescheiden en dreigen aldus verloren te gaan.

Andere streken bleven katholiek of de katholieken wisten moedig opnieuw een bloei van het katholiek geloof, midden de protestantse dwaling, tot stand te brengen. Veel merken we hier vandaag niet meer van.

Soms doen de namen van enkele ziekenhuizen en scholen ons nog herinneren aan de katholieke identiteit van onze streken. Deze gebouwen dragen namelijk de naam van katholieke heiligen of zelfs van titels van Onze Lieve Heer of Onze Lieve Vrouw. Maar, beste Kruisvaarders, omdat men in deze gebouwen niet meer Gods wetten leert of wil volgen, heeft men ook consequent de naam veranderd. De katholieke school ‘Sint Clemens’ te Gerwen heet voortaan het nietszeggende ‘Heuvelrijk’. Een teken van teloorgang van katholiciteit.

Ook vinden we in onze streken her en der nog oude kloostergebouwen, maar daar waar vroeger psalmengezang te horen was tot eer van God, heerst nu een doodse stilte. Ja, soms worden deze gebouwen zelfs omgevormd en krijgen ze een nieuwe bestemming. Ze worden wooncentra, een cultureel centrum, ... maar zeker niet meer een centrum waar men een geestelijke roeping kan volgen, … want naar Gods roep wordt niet meer geluisterd.

Ons land ligt ook bezaaid met prachtige kerken. Jammerlijk genoeg worden vele van deze godshuizen gesloten, daar er geen mensen meer zijn die interesse hebben in Gods tegenwoordigheid in het tabernakel of de noodzaak zien van het dagelijkse Misoffer op onze altaren. Eens deze kerken, beste kruisvaarders, enige tijd gesloten zijn, worden ze ook vaker en vaker gesloopt. Ze kosten teveel geld. Waar vroeger de kerktoren over het dorp prijkte, is er nu een lege bouwvlakte.

Vele wegkapelletjes op kruisingen of aan de rand van het bos staan er ook vervallen en verlaten bij. Nadat de laatste verzorgers van deze kapelletjes overleden zijn, is het een kwestie van tijd alvorens deze tot ruïnes vervallen.

Vele katholieken zijn terug heidenen geworden. Een nieuw soort heidenen, want de oude heidenen hadden nog een geloof in een godheid. De huidige mensen hebben door hun liefde en zorg voor het materiële elke voeling met de geestelijke, bovennatuurlijke wereld verloren. Ze bidden niet meer, ze offeren niet meer, ze denken niet meer aan hun ene onsterfelijke ziel. Dit verlies van katholiciteit zorgt ervoor dat wetgevers goddeloze wetten van abortus, euthanasie, … kunnen opstellen.

Waar is het katholiek geloof en zijn de katholieke zeden die de H. Willibrordus ons heeft gebracht? Deze situatie doet ons pijn. Wij zien graag God geëerd. Wij zien graag onze naasten gered.

Beste Kruisvaarders, wij willen echter niet enkel deze beklagenswaardige toestand vaststellen, maar ook verandering brengen in deze jammerlijke toestand in onze Lage Landen. Zoals het puntje van deze maand november, het gebed voor het Vaderland, gericht tot de H. Willibrordus, ons aangeeft, willen we dit doen door gebed en apostolaat.

Wij willen bidden: “Verkrijg voor onze dwalende protestantse broeders en zusters het ware licht, laat hen terugkeren tot de ene, ware schaapstal, en verkrijg voor hen, die God helemaal hebben vergeten, dat zij de weg naar Hem weer mogen terugvinden.”

Wij willen apostel zijn, net zoals Willibrordus. Juist door vurige apostelen werden dertienhonderd jaar geleden de heidenen tot oprechte katholieken bekeerd. Wij willen dus net zoals de H. Willibrordus apostel zijn! Onze strijdkreet roept er ons toe op: Bid, communiceer, offer je op, ‘wees apostel’! Wij willen de katholieke waarheid en de gezonde zeden aan anderen verkondigen. Wij vertrouwen erop dat God goedwillige mensen de deugd van het geloof zal instorten. Wij willen bij onze woorden van predicatie ook een stichtend voorbeeld toevoegen. Wij zullen de zielen van de heidenen raken door werken van naastenliefde; door een zuivere en kuise manier van denken, spreken en handelen; door de deugden, o.a. die van rechtvaardigheid en nederigheid te beoefenen.

Beste Kruisvaarders, eens kwam de H. Willibrordus op een plek terug die juist daarvoor door de heidenen vernield was. Hij zag nog de walmende rookwolken boven de ruïnes van de kerk. Wat deed hij? Bidden en opnieuw apostolaat bedrijven. Dat willen en zullen we ook! We geven niet op! Zijn we sterk, zijn we moedig! Zetten we ons verder in voor onze Koning Jezus Christus. Vertrouwen we aan Hem en Zijn vurige Apostel Willibrordus ons Vaderland toe door dagelijks dit gebed te bidden. Opdat het opnieuw katholiek mag zijn!

Pater Matthias De Clercq, EK-Kruisridder

[[{"fid":"154341","view_mode":"media_link","fields":{"format":"media_link","alignment":""},"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"media_link","alignment":""}},"link_text":"schatkist_november_2022.pdf","attributes":{"class":"media-element file-media-link","data-delta":"1"}}]]