JKI Vlaanderen in Gent op 26 mei

Tijdens de preek kregen we iets te horen over de overwegingen van de Heilige Richard van St. Victor over de Allerheiligste Drievuldigheid. Vanuit zijn analyse over het wezen der liefde stijgt hij op tot het wezen van de Allerheiligste Drievuldigheid. Als God de liefde is, dan moet Hij minstens in 2 personen bestaan, want liefde kan men in eigenlijke zin niet tot zichzelf hebben. Het streven der liefde is net op de ander gericht zodat het echt liefde kan worden. Het geluk van de liefde bestaat erin anderen lief te hebben en door hen bemind te worden. Als God de hoogste mate van liefde bezit, moet er een tweede persoon zijn die net zo oneindig perfect en beminnelijk is als Hij. Om deze liefde eeuwig te laten zijn, moet de tweede persoon net zo eeuwig zijn als Hij. Maar omdat er geen twee goden kunnen zijn, moet deze tweede persoon in God zijn, d.w.z. samen met de eerste persoon alleen de ene God. Dit komt zelfs overeen met het diepste verlangen van de liefde, die streeft naar eenheid.  Maar zelfs liefde onder twee heeft nog iets egoïstisch. De liefde wil ook dat de geliefde door andere bemind wordt. Vandaar is volmaakte liefde eerst onder drie, zoals in het huwelijk liefde van twee partners eerst vruchtbaar wordt in het voortbrengen van een kind. Ook hier geldt: als deze liefde de hoogste is, moet deze derde persoon ook de goddelijke natuur bezitten. In God zijn daarom drie personen omarmd in eeuwige en opperste liefde, hun eenheid is volmaakt, want ze zijn niet drie goden, maar slechts één God, en in deze liefde bestaat de oneindige gelukzaligheid van God.

Na de Mis hadden we nog de gelegenheid met verschillende gelovigen te spreken in het parochiezaaltje. Na een poosje hoorden we E.H. De Bruyn met een bel rinkelen. “Kinderen, de speeltijd is voorbij. Het is catechismus nu. Het zal gaan over de laatste dingen. Vlucht nu ge nog kunt of blijf en leer iets heilzaam voor uw ziel.” 

De catechismus ging over het aantal geredden katholieken. Natuurlijk zal dit altijd een geheim blijven voor ons, maar aan de hand van de woorden van Onze Heer zelf, de kerkvaders en de kerkleraren werd ons een realistisch beeld voor ogen gesteld. Het thema werkt zeer pakkend en sterkt het bewustzijn dat men voor de hemel strijden moet. 

Na de catechismus hielden we een picknick. Nadien begaven we ons opnieuw naar de kapel voor ons rozenhoedje. Na het gebed maakten we ons snel uit de voeten op weg naar de kajak. Het kajakken was een leuke belevenis. We kozen voor de route die ons doorheen de stad Gent bracht. We peddelden tot aan het Gravensteen en terug. Onderweg begon het plots te stormen, wat de sfeer alleen maar verbeterde. 

Terug aan land, haastten we ons naar het huis van één van de gelovigen waar we de avond gezellig met elkaar konden doorbrengen. We kregen er een voordracht over de impact van technologie op ons brein, gegeven door Mevrouw van Os en E.H. De Bruyn. 

We leerden dat ons brein, als materiaal orgaan, gelijk een computer functioneert. De hersenen regelen niet alleen de motoriek, maar ook de emoties en zetten aan tot het al dan niet maken van beslissingen. Alhoewel verstand en vrije wil geestelijke vermogens zijn, die de materiële dimensie overstijgen, worden ze enorm beïnvloed door ons brein. En het werken van ons brein wordt dan weer beïnvloed door alles wat we er zo te zeggen insteken of door alles waar we het aan blootstellen. Mijn brein zal, of ik het nu wil of niet, op bepaalde beelden of geluiden automatisch bepaalde hormonen en stoffen vrijgeven die mijn handelen sterk zullen beïnvloeden. Het brein heeft ook een soort van beloningssysteem. Telkens wanneer het geprikkeld wordt, scheiden de hersenen dopamine af, een stof dat ons een materieel geluksgevoel geeft, een gevoel van voldaan-zijn. Naargelang wat we bekijken of beluisteren zullen onze hersencellen allerlei verbindingen tot stand brengen die in min of meerdere mate dopamine vrijgeven. Deze dopamines gaan ervoor zorgen dat we steeds vaker de behoefte gaan ervaren naar hetgeen deze dopamines opwekken. Zo ontstaat uiteindelijk een gewoonte, zij het een goede of een slechte en in de meest ongelukkige situatie een verslaving. 

Dat de hersenen dopamine nodig hebben is in principe niet slecht. De goede God heeft dit functiemechanisme gemaakt opdat we goede gewoontes ermee zouden ontwikkelen. Alleen is dit systeem een blind systeem en komt het erop aan, aan wat we de hersenen gewoon laten worden en waaraan we ze blootstellen. Sociale media en pornografisch beeldmateriaal hebben een nefaste werking op ons brein en zorgen voor hoge dopaminepieken. Het brein wordt mettertijd steeds dopaminezuchtiger en “de kleine dingen van het leven” geven geen voldoening meer. Dit heeft op lange termijn drastische gevolgen op alle gebieden: concentratieverlies, sociale incompetentie, chronisch onvermogen te bidden, geestelijke uitputting enzovoort. 

Na de voordracht hadden we een gezellige BBQ in de tuin onder de stralende zon. Er was nog ruimschoots tijd over voor gezelligheid en vriendschap. We sloten de avond met het gekende JKI-lied ‘Spreid om ons uwe mantel’. Een leerrijke en gezellige afsluiter van het jaar! We kijken al uit naar onze JKI-reis van 27 juni tot 2 juli.

Een JKI’er

Link naar Engelstalige podcastserie over de impact en gevaren van technologie: https://www.youtube.com/watch?v=gubBIYhXsrQ