Ik ken geen prelaat die meer 'Romeins' was dan Monseigneur Lefebvre

In het jaar 1300 vond het eerste Heilig Jaar plaats onder paus Bonifatius VIII. Ook wij willen, 725 jaar later, een pelgrimstocht naar Rome maken en de genaden van het Universele Jubileum ontvangen.

Wat is een Heilig Jaar volgens de traditionele leer van de Kerk?

In de katholieke kerk betekent een jubeljaar een tijd waarin op een bijzonder plechtige manier een volle aflaat (jubelaflaat) aan de gelovigen wordt aangeboden. 

Op 22 februari 1300 vaardigde paus Bonifatius VIII voor het eerst een bul uit in de Sint-Pietersbasiliek in Rome, waarin hij zowel voor het jaar 1300 als voor elk honderdste jaar daarna een volle aflaat verleende aan al diegenen die berouw hebben en hun zonden biechten, en de kerken van de heilige apostelen Petrus en Paulus bezoeken.

Er vond een ongekende gebeurtenis plaats in de Eeuwige Stad. Talloze pelgrims van over de hele wereld stroomden naar Rome. De straten en steegjes konden de vele mensen nauwelijks bevatten. De Italiaanse historicus Giovanni Villani, een betrouwbare ooggetuige, meldt dat er het hele jaar door 200.000 pelgrims in Rome waren, dat alle pelgrims goed werden ontvangen, en dat ook de kerken van de Prinsen van de Apostelen rijkelijk begaafd werden.

Paus Clemens VI verkortte de tijd van afstand tot het volgende jubeljaar tot vijftig jaar en riep het jubeljaar 1350 bijeen met een bul van 27 januari 1349. Hij deed dit om verschillende redenen: de Romeinen vroegen hem dat te doen met het oog op het Jubeljaar van het Oude Verbond, dat elke vijftig jaar plaatsvond, maar ook omwille van de zending van de Heilige Geest vijftig dagen na Pasen. De voorwaarden voor het verkrijgen van aflaten bleven die van Bonifatius VIII, alleen het bezoek aan de Basiliek van Lateranen werd toegevoegd. Ondanks de heersende pest, zeer slecht weer, slechte wegen en andere obstakels kwamen er in 1350 veel meer pelgrims naar Rome dan in 1300.

In 1470 stelde paus Paulus II het Jubeljaar vast op een terugkeer naar het 25e jaar, en dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven, ook al kon het Heilig Jaar niet altijd plaatsvinden. 

Paus Sixtus IV vierde het jubileumjaar in 1475. Paus Alexander VI vierde het Heilig Jaar in 1500 op grootse wijze en introduceerde het openen en sluiten van de Heilige Deur. 

Voor het Heilig Jaar 1550 hebben de heilige Filippus Neri en zijn Broederschap van de Allerheiligste Drie-eenheid veel goeds bijgedragen, wat een grote zegen werd voor de Eeuwige Stad. 

Volgens historici was het jubeljaar 1600 onder paus Clemens VIII een bijzonder gracieus jaar, omdat veel protestanten terugkeerden naar de ware kerk. De paus en de kardinalen gaven de arme pelgrims te eten en wasten hun voeten. 

Het Heilig Jaar 1800 moest worden afgelast vanwege de verschrikkelijke omstandigheden van die tijd in Europa, en Leo XII kon pas in 1825 weer een Jubeljaar houden. 

Paus Pius IX kon door zijn lange regeerperiode de gewone jubilea van 1850 en 1875 vieren. Ook Leo XIII, Pius XI, Pius XII, Paulus VI en Johannes Paulus II vierden gewone verjaardagen. Volgens de wens van de paus zou het Heilig Jaar 2000 het grote begin van het 3e millennium zijn, maar helaas waren er nauwelijks blijvende vruchten als gevolg van de algemene crisis in de Kerk.

Er zijn buitengewone jubilea afgekondigd in het geval van algemene zorgen van het christendom of andere gebeurtenissen. Zo kondigde paus Pius IV in 1560 een algemeen buitengewoon jubileum aan toen het Concilie van Trente na een onderbreking opnieuw werd bijeengeroepen. Paulus V, Urbanus VIII, Pius IX en Leo XIII hebben buitengewone jubilea gevierd, in de afgelopen decennia waren dat Johannes Paulus II en Franciscus.

Het Jubeljaar begint met een bijzonder plechtige ceremonie: de opening van de Heilige Deur in de Sint-Pietersbasiliek door de Heilige Vader, evenals de Heilige Deuren in de Basiliek van Lateranen, in St. Paul buiten de Muren en in S. Maria Maggiore door zijn legaten. De biechtvaders ontvangen tijdens de Heilige Jaren altijd buitengewone machten.

Het komende jubileumjaar en de Priesterbroederschap.

In 1975 nam de Priesterbroederschap van de heilige Pius X met haar stichter, aartsbisschop Marcel Lefebvre, deel aan het Heilig Jaar in Rome, en in 2000 was er ook een grote jubileumbedevaart van de traditie naar Rome, die velen zich nog kunnen herinneren. Ook in het komende jaar zullen wij als trouwe zonen van de Kerk, trouw ook aan onze stichter, aartsbisschop Lefebvre, vol vreugde naar Rome reizen, voor zover wij kunnen, en zo de aflaat van het Jubileum winnen.

Een katholiek verlangt naar de Eeuwige Stad. Een echte katholiek gaat graag naar Rome, vooral in een jaar als dit. Hij is blij om de graven van de apostelen te bezoeken, om tot zoveel heiligen te bidden en om het centrum van de Kerk te zien. De katholiek is blij met de zegen van de opvolger van Petrus, de Heilige Vader, en met het versterken van zijn roomse geest, want als katholieken zijn we allemaal altijd Romeinen.

Het zou mooi zijn als zoveel mogelijk pelgrims naar Rome zouden reizen om in deze moeilijke tijden voor de Kerk een duidelijke belijdenis van hun geloof af te leggen en een getuigenis af te leggen van een ware kerkelijke geest. Alle gelovigen zijn van harte uitgenodigd om het komende jaar een bedevaart naar Rome te maken, misschien ook om deel te nemen aan de officiële evenementen van de Priesterbroederschap St. Pius X in Rome.

We zullen Romeinen blijven tot onze laatste ademtocht

Laten we denken aan de woorden van een van de eerste priesters van de Priesterbroederschap St. Pius X, pater Emmanuel du Chalard, bij de 50e verjaardag van de oprichting van de Priesterbroederschap in 2020, die we hier graag herhalen omdat ze erg belangrijk zijn in onze dagen.

"Ik ken geen prelaat die meer 'Romeins' was dan Monseigneur Lefebvre. Hij was nauw verbonden met Rome, omdat hij zijn opleiding had genoten in de Eeuwige Stad aan het seminarie van Santa Chiara. Zijn rol als bisschop in de missie en pauselijk afgevaardigde voor Franstalig Afrika bracht hem regelmatig terug naar de Romeinse Curie. Afrikaanse aangelegenheden maakten hem tot een goede kenner van alle dicasteries van de Heilige Stoel. Elk jaar werd hij in audiëntie ontvangen als afgevaardigde van Pius XII.

Voor de aartsbisschop was er geen grotere eer dan de Kerk te dienen onder leiding van de opvolger van de heilige Petrus.

Het was een verontrustende ervaring voor de aartsbisschop toen hij de 'Rijn zag uitmonden in de Tiber', toen het modernisme zo duidelijk Rome binnendrong. Aartsbisschop Lefebvre had als enige wens het katholieke geloof onverminderd te bewaren.

Toen hij vervolgens in 1976 uit Rome werd gesuspendeerd en in 1988 bestraft met excommunicatie, beschouwde hij deze wet als ongeldig, maar hij leed onder de situatie. Jarenlang was hij door de Romeinse autoriteiten aangemoedigd en bevestigd voor al het goede dat hij in Afrika had gedaan. Voor dezelfde handelwijze is hij nu bedreigd met kerkelijke straffen.

Maar de aartsbisschop bleef een Romein tot zijn laatste ademtocht. Laten we niet vergeten dat het laatste document dat hij ons heeft nagelaten een hoofdstuk is over de Romeinse geest in zijn Geestelijke Gids.

Laten we ons geestelijk goed voorbereiden op de genadetijd van het Heilig Jaar 2025.