Een terugblik op de Mariale Retraite: een tweede getuigenis

Na verschillende aarzelende pogingen (sedert coronatijd) tot inschrijven, heb ik mij laten bewegen om de stap te zetten, o.a. door de wijze waarop de uitnodiging tot deelname geformuleerd is: Bid en beslis!

Alles kwam wonderwel tot stand: door de goddelijke Voorzienigheid en door mijn dochter die mij vroeg of ik die retraite wilde volgen (waar ik haar in juni reeds over sprak om de regeling mogelijk te maken voor de opvang van haar kindjes) en dan ook door de homilie in Gent paar zondagen voor de retraite door E.H. Verlinden.  Zeker was er ook de H. Geest, die ik al zo lang smeek om de waarheid te mogen kennen omtrent de H. Mis, maar ook om een gemeenschap om bij aan te sluiten en God te beminnen.

Het geleide gebed, in een strikte dagorde, hielp mij ook mijn geestelijk leven terug op de rails zetten met het sterke voorbeeld door de priesters voorop, waarvoor ik heel dankbaar ben. Het is authentiek, zo ervaarde ik dit gebed, het is juist. 

De voordrachten (inleidingen tot de meditaties) waren goed gevuld van begin tot het einde. En met wat een geestdrift werden die gegeven! Zo diep en innig over de Moeder Gods, maar op het einde ook over de H. Jozef. Ik heb veel genoteerd om nadien nog eens door te nemen. Ik zal nooit meer zijn als voorheen. De ontvangen inzichten kunnen goed verwerkt werden door de tijd nadien in meditatie op de kamer en gesteund door zoveel gebed van en in vereniging met onze Moeder, de H. Kerk. Daarin ben ik ook heel sterk bevestigd en het maakt mij ook sterk.

Het was nu wel geen Ignatiaanse retraite ter onderscheiding en zie: toch waren veel tranen mijn deel. Ook was er gelukkig tijd voor een goede biecht midden in de retraite, maar ook mogelijkheid daartoe op een ander moment. Genadetranen waren het , want ongelukkig kon ik mijzelf niet noemen. 

We werden bediend door de priesters aan tafel, zodat we de in-en uitwendige stilte goed konden bewaren en daarbij ontvingen we ook geestelijk voedsel door lezing aan tafel, die heel goed uitgekozen was...ook daar was ik vaak fel ontroerd, om maar te zeggen 'hoe' de H. Geest werkt, voortdurend! 

De maaltijden waren heerlijk met o.a. zelfgebakken brood en echte boter, een fijn gedekte tafel en alles bediend in schalen of in glas. Dat is iets waar ik zelf persoonlijk ook oog voor heb. Op het feest van Maria's Naam was de tafel zelfs feestelijk gedekt voor een feestelijke maaltijd met ook wijn, die de Heer ons geeft en "het hart van de mens verblijdt", zo mogen we lezen in de H. Schrift.

"Ge zult ZIEN", werd gezegd, wat de H. Geest in u bewerkt. Ge zult 'zien' door de H. Maagd Maria beter te leren kennen. Ge zult zien wat voor macht Zij toebedeeld kreeg van God. En inderdaad, nog maar thuis van de retraite, werd ik daar onmiddellijk mee geconfronteerd, met zowel de diepe vreugde, de hernieuwde moed om tot de Moeder Gods te bidden en met Haar de goede God te loven en te prijzen en mee te offeren tijdens het H. Misoffer. Ook hieraan werd tijdens de retraite veel aandacht aan besteed. We werden bewust gemaakt wat ons 'werk is' tijdens, voor en na de H. Mis. Het vuurde mij geweldig aan. 

Alsook de kruisjes, die Maria uit Liefde voor ons bekomt- niet altijd begrijpend wat er gebeurt door bepaalde beproevingen van allerlei aard- ook daarmee heeft Maria niet gewacht bij mij en door dat sterke inzicht sinds de retraite (heel belangrijk) kan ik nu aanvaarden en vooral vertrouwen dat Zij Haar barmhartige blik op mij/ons laat rusten en dat ik mij kan toevertrouwen aan Haar smekende almacht bij haar Zoon, onze Heer Jezus Christus.

Bij dit getuigenis met ervaringen, die we niet voor onszelf mogen behouden, maar meedelen tot stichting van anderen, kan ik alleen maar aanvuren tot deelname. Het zal u niet berouwen. Er is mij onnoemelijk méér ten deel gevallen dat ik eigenlijk kon verhopen. God is groot. Ook over de Menswording, hoe klein God zich heeft gemaakt in de schoot van de Maagd Maria werd veel gesproken. Een groot mysterie, dat we niet kunnen vatten. Toch werden we zo ernstig en geestdriftig uitgenodigd daarover te mediteren. Het getuigenis door de priesters zelf door hun voorbeelden 'werkte' reeds als een licht van genade.

Na de meditaties doorheen de dag konden wij ook bij hen terecht voor allerlei vragen over zaken die ons onduidelijk waren, zodat we goed mee waren in de retraite. Voorwaar een goed teken dat er ook humor was op de gepaste tijd ... dat doet zoveel deugd aan ons hart. Ik ben er ook heel gevoelig voor! 

Een heel mooi boek vol gebeden werd ons ook aangereikt, om samen in harmonie te kunnen bidden en het zo ging het 'vooruit met zoveel vuur' onder de hoede van Maria, Maagd en Moeder van God. 

Met liefde neergeschreven en in grote dankbaarheid aan God en u als priesters en gemeenschap die ons hartelijk ontving, voor deze grote genade-ook die van de vrijmoedigheid in blijheid te mogen verder geven,

Katrien Vens