Oktober - Dag 12: De oefening van de rozenkrans door wonderen gestaafd

Al de buitengewone gebeurtenissen, welke wonderen schijnen te zijn, kunnen echter altijd niet als voldoende beschouwd worden, om een oefening van godsvrucht te bekrachtigen; zij kunnen de gelovigen stichten, aanmoedigen, hun vertrouwen inboezemen, wanneer zij enige kenmerken van zekerheid hebben; maar de wonderen, die op de echte bescheiden van de geschiedkundige openbaarheid of door gedenktekens ter herinnering gestaafd, en door de verlichte uitspraak van de Kerk bevestigd zijn, kunnen alleen een oefening van godsvrucht bekrachtigen; en, wanneer de Kerk of haar zichtbaar opperhoofd feesten ingesteld hebben, om de herinnering aan die wonderen te behouden, of om God voor enige schitterende weldaad te bedanken, bekrachtigt zij daardoor reeds de godsvrucht, welke het onderwerp tot het feest is: en dit is ten aanzien van de rozenkrans geschied.

 Er zijn wonderen van openbare bescherming en wonderen van bijzondere bescherming: vandaag willen wij slechts van de eerste gewagen.

De slag van Muret, welke op 3 september 1213 geleverd en met een volkomen overwinning bekroond werd, was de eerste zegepraal, aan de heilige rozenkrans verschuldigd. Tegen het einde van de twaalfde eeuw verscheen een nieuwe soort van ketters, de Albigenzen genaamd. Hun partij was machtig en zij staken allerwege de vaan van de oproer op. Vele gewesten waren reeds door dat noodlottig venijn, hetwelk tot in alle delen van Europa doordrong, aangestoken. Alby en de voornaamste steden van Languedoc waren het toneel van een bloedige oorlog.

De H. Dominicus, brandende van ijver voor God, smeekte onophoudelijk de Heer, onder het storten van tranen, dat Hij medelijden met zijn Kerk zou hebben. Op zekere dag verscheen hem de heilige Maagd, terwijl hij bad, en troostte hem met de verzekering, dat de prediking van de rozenkrans de ketterij zou neervellen.

Inderdaad, nauwelijks had hij de standaard van de rozenkrans opgeheven en de voortreffelijkheid en voordelen van deze oefening van godsvrucht verkondigd, of hij ontsluierde de ogen van de ketters en scheurmakers; men zag hen van alle kanten toesnellen en de kerken weergalmden van hun gezucht en gesnik.

De Albigenzen, door de glans van zovele bekeringen onthutst, besloten hun verliezen door een beslissende slag te herstellen, zij verzamelden dus een machtig leger.

De graaf van Montfort, opperbevelhebber van de katholieken, dat wonder van godsvrucht en dapperheid, de bewondering van de wereld en de schrik van de vijanden, in één woord de Machabeus van de katholieken, wilde de slag niet aanvaarden dan onder de bescherming van de H. Dominicus. Deze verschijnt met een groot kruisbeeld in de hand, als een profeet te midden van de katholieken; hij belooft hun de zegepraal, door de voorspraak van Maria bij de God der heerscharen, indien zij godvruchtig de rozenkrans bidden. De graaf van Montfort had hoogstens 1800 man onder zich en het leger van de ongelovigen was 100.000 man sterk. Vol vertrouwen in de hulp van Maria en de wonderdadige vruchten van het gebed, randt hij ze aan, slaat ze op de vlucht, doodt de opperbevelhebber, richt een vreselijke verwoesting onder de vijand aan en behaalt een der roemwaardigste overwinningen, waarvan de jaarboeken van de geschiedenis gewag maken.

Op de VIIe dag hebben wij breedvoerig gesproken over de gedenkwaardige overwinning van Lepanto, bij welke gelegenheid de feestdag van O.L.V. van de Rozenkrans ingesteld werd.

De overwinning, op 13 september 1683 door Sobieski, Jan III, koning van Polen, behaald, is nog een gedenkstuk van de bescherming van Maria. Hij had slechts 75.000 man en de Turken 300.000 man sterk, maar hij de God van de Overwinning aan, door de tussenkomst van Maria; en nauwelijks hadden de vijanden, die de stad Wenen belegerden, hem herken, of zij riepen uit: Ziedaar Sobieski! En nemen de vlucht met achterlating van een aanzienlijke buit. Sobieski treedt als overwinnaar en bevrijder Wenen binnen, gaat naar de hoofdkerk en heft zelf het Te Deum, de lofzang van dankzegging, aan, om aan de God van de heerscharen en de heilige Maagd, wiens machtige bescherming hem een zo schitterende overwinning bezorgd had, de hulde van zijn dankbaarheid te brengen. De feestdag van de H. Naam van Maria werd, ter gedachtenis aan deze overwinning, op de zondag onder het octaaf van haar geboorte, vastgesteld.

Prins Eugenius behaalde in 1716 onderscheidene zegepralen op de Turken, die veel groter in getal waren, en schreef ze allen aan de bescherming van Maria toe. Maar het was vooral bij de slag van Belgrado, op 16 augustus 1717, dat men inzag, dat men de onverschrokkenheid, dapperheid, wijsheid en overwinningen van prins Eugenius aan O.L.V. van de Rozenkrans te danken had. Dientengevolge schonk paus Clemens XI, aan de predikheren van Rome een van de vijf vaandels, welke op de vijand veroverd waren, met bevel dat het in de kapel van de rozenkrans opgehangen zou worden.

De geschiedenis van Frankrijk levert ons nog een voorbeeld op, merkwaardig door zijn omstandigheden. Lodewijk XIII, het voornemen opgevat hebbende, om de stad La Rochelle, het toevluchtsoord en bolwerk van de ketterij, tot onderwerping te brengen, stelde zijn leger onder de bescherming van de heilige Maagd en schreef aan de koningin-moeder, om openbare gebeden ter hare ere voor de bloei van zijn wapens voor te schrijven. De koningin-moeder koos tot dat einde de kerk van de predikheren, om er in het openbaar de rozenkrans te laten bidden. Op haar verzoek, kondigde de aartsbisschop van Parijs af, dat met dit gebed op 22 mei 1628 zou aangevangen worden om het elke zaterdag voort te zetten en hijzelf wilde de onderwerpen en schietgebeden van elk geheim luid voorzeggen.

Deze oefening van godsvrucht werd met veel ijver en gevoel door een ontelbare menigte van gelovigen gevolgd. De koning, hiervan onderricht, liet hetzelfde door zijn leger volbrengen. Het kamp weergalmde, op bepaalde uren van de dag en de nacht, van de lofzangen ter ere van Maria en de gebeden van de rozenkrans, hetwelk aangehouden werd, tot dat de plaats zich overgegeven had. Ook waren de troepen van de koning zoals de Machabeërs die met de hand strijdende en uit de grond van hun hart God biddende, een schitterende overwinning behaalden, en zich over de bijstand van God verheugden.

De koning schreef deze overwinning aan de bescherming van O.L.V. van de Rozenkrans toe, en wilde dat de predikheren, die zich in het kamp bevonden, de eerste de stad zouden intrekken. Zij gingen inderdaad het leger vooruit onder het zingen van de litanie van O.L.V. en met hun vaandel aan het hoofd, waarop aan de ene zijde het beeld van de gekruiste Zaligmaker en aan de andere dat van O.L.V. van de Rozenkrans stond, met dit opschrift in het Latijn. “Verheug u, o Maria, altijd Maagd; gij hebt alleen al de ketterijen in de gehele wereld vernietigd.”

Deze zegepraal was zo schitterend, dat de Universiteit van Parijs niet vreesde, door het orgaan van de godgeleerde faculteit van de Sorbonne, de nederlaag van de Calvinisten, die zo openlijk door Engeland ondersteund werden en wiens geducht bolwerk de stad La Rochelle was, als een wonder van O.L.V. van de Rozenkrans te beschouwen.

Deze weinige daadzaken, gevoegd bij de overwinning van Lepanto, tonen ons allen zovele goede uitkomsten aan, verworven door de voorspraak van Maria, door de beoefening van de rozenkrans aangeroepen. Zij zijn voorzeker toereikende om deze oefening te bekrachtigen en haar met meer ijver dan ooit te doen volbrengen in tijden van oorlog of openbare rampen. Zij bewijzen tevens, dat Maria terecht genoemd wordt O.L.V. der Overwinningen en dat men haar niet te vergeefs de hulp der christenen noemt.

Voornemen

Laat ons dikwijls Maria aanroepen als de beschermster van de landen en rijken. Wat ook tegen de godsdienst en de waarheid gesmeed moge worden, de vijanden zullen niet zegevieren, indien wij met godsvrucht Maria door de rozenkrans aanroepen. Zij zal ons van de hemel de genade verwerven, om getrouw in het geloof van onze vaderen te volharden en steeds innig verknocht te blijven aan onze Moeder de H. Kerk.

Gebed

Heer! God van de heerscharen, die het lot van de koninkrijken in uw hand hebt, wij bidden U, door de voorspraak van de allerheiligste Maagd, dat uw naam in ons vaderland geheiligd wordt, dat uw rijk zich in alle harten vestigt en dat de vijanden van de kerk en godsdienst nooit heerschappij voeren. Wij willen U om deze genade smeken, door O.L.V. van de Rozenkrans aan te roepen met het bidden van een tientje van het rozenhoedje. Amen.

Onze Vader, 10 Wees gegroet, Eer aan de Vader.