Oktober - dag 24: De levende rozenkrans

De levende rozenkrans is volkomen dezelfde als die van de H. Dominicus, het enige verschil bestaat in de wijze van uitvoering. Voor het eenvoudig en bijzonder bidden van de rozenkrans, bidt een elk, iedere dag, ten minste één van de drie delen van de rozenkrans, dat is, vijf tientjes. Volgens de voorschriften van het broederschap, bidt elk lid in de loop van de week de gehele rozenkrans, dat is vijftien tientjes. Eindelijk voor de levende rozenkrans, verdelen vijftien personen, tot dat doel voor een maand verenigd, de vijftien geheimen van de rozenkrans onder zich, en elk van hen bidt dagelijks een tientje ter ere van dat geheim, hetwelk hem voor die maand aangewezen is. Door dit zo eenvoudig en gemakkelijk middel, wordt de rozenkrans dagelijks door die vijftien personen in zijn geheel gebeden, zonder dat iemand daaraan veel tijd behoeft te besteden: trouwens, hoeveel tijd is er nodig, om een tientje te bidden? Op die wijze wordt het bidden van de rozenkrans wezenlijk eeuwigdurend, en hoeveel eer wordt daardoor niet aan de heilige Maagd bewezen! Vijftien tezamen verenigde personen maken een levende rozenkrans uit, en de vereniging van de verschillende afdelingen van vijftien stelt het broederschap van de levende rozenkrans daar, waarvan al de leden aan elkaar door de banden van een tedere liefde, door een wederkerige wedijver voor de eer van Maria en door een heilige ijver in het afroepen van haar bescherming verbonden zijn.

Men beseft licht al de voordelen, welke deze inrichting, door de eenheid van harten en gebeden heeft. Zij is een middel om de banden van de liefde onder de gelovigen, die maar al te dikwijls onverschillig jegens elkaar zijn, nauwer toe te halen en te bewaren. Men vormt een nieuwe gemeenschap van geestelijke goederen, welke men met zijn broeders deelt. Indien men zich somtijds verenigen kan om het tientje gezamenlijk te bidden, dan maakt men deze oefening nog volmaakter en vruchtrijker. Door gedurende een maand hetzelfde geheim te overwegen, doordringt men er zich beter van en legt men zich meer op de deugd, welke er de vrucht van zijn moet toe; eindelijk de meest door bezigheden overladen personen kunnen op die wijze de rozenkrans beoefenen en er de geestelijke voordelen van plukken.

Deze nieuwe wijze van beoefening van de rozenkrans, welke zonder de oude te vernietigen, haar veeleer onderschraagt, is door God ingegeven, om het vertrouwen in Maria te doen herleven, de ijver, die verkoeld was, weer aan te wakkeren en in de tegenwoordige en toekomstige behoeften te voorzien. Laat ons dus in de inzichten van de Voorzienigheid treden, laat ons, aan de dienst van Maria gewijd, de godsvrucht voor de rozenkrans doen herleven; laat ons beantwoorden aan de stem van de algemene Vader der gelovigen, door ons in de vereniging van de levende rozenkrans te laten opnemen.

Deze naam is aan die wijze van de rozenkrans te bidden gegeven, omdat elke vijftiende, door de wijze van de inrichting, evenzoveel personen verenigend als er geheimen te vereren zijn, en elke afdeling zoveel broeders tellende als er kralen in een rozenkrans zijn, die broeders als evenzoveel levende koralen/kralen uitmaken, door een dagelijkse verering aan de dienst van de Moeder Gods gewijd, en ten anderen, omdat de rozenkrans, als het ware, in daadwerkelijke beoefening wordt gebracht door een onophoudelijk gebed.

Wat e oorsprong aangaat: deze is ontleend aan de godsvrucht van een vrome dienstmaagd des Heren, aan welke God reeds het bewonderenswaardig en zo nuttig werk van de uitbreiding van het geloof had ingegeven.

Het is te Lyon dat deze nieuwe wijze van de rozenkrans te bidden voor het eerst werd ingevoerd; het was in 1826. Zij bleef er eerst, als het ware, in de wonden van de ootmoedige Jezus verborgen, maar weldra verspreidde zij zich, als het zaad van het Evangelie, over een aantal bisdommen. Paus Gregorius XVI heeft haar plechtig ingehuldigd en goedgekeurd bij een Breve op 27 januari 1832. De algemene Vader der gelovigen drukt daarin, met een heilige inboezeming, de vreugde uit, welke de instelling van deze godvruchtige oefening bij hem verwekt heeft, en de hoop welke hij daarvan koestert. Hij legt een vurig verlangen aan de dag om de levende rozenkrans zich te zien uitbreiden en spoort tot de verspreiding daarvan aan. Met dit inzicht verleent hij aan de levende rozenkrans nieuwe en talrijke aflaten, waarbij hij nog die voegt, welke door zijn voorgangers aan het bidden van de rozenkrans verbonden zijn geweest.

Sedert deze goedkeuring door de H. Stoel heeft de levende rozenkrans nieuwe en snelle vorderingen gemaakt; hij verspreidt zich noch over alle landen. Aan de stem van de Opperherder beantwoordende, begunstigen de bisschoppen die op een bijzondere wijze, welen hebben herderlijke brieven uitgevaardigd om hem in hun bisdommen te vestigen en bevelen hem levendig hun onderhorigen aan.

Een van de doeleinden van de levende rozenkrans, hetwelk de paus in zijn breve van 1832 zelf uitdrukt, is de beoefening van de heilige rozenkrans, die zo schoon maar te veel verwaarloosde godsvrucht, aan te moedigen en meer in gebruik te brengen, met haar, door een eenvoudigere en gemakkelijkere wijze, voor eenieder toegankelijk te maken, mee te werken tot de verwezenlijking van de wens eens godvrezende zendelingen, die verlangde, dat de gehele wereld met de gewijde kralen van de rozenkrans zou overdekt zijn. Maar die sprakeloze kralen zouden weinig tot de verheerlijking van Maria toegebracht hebben: levendige kralen, rozenkransen van harten moesten de ganse aarde van haar lof doen weergalmen. Deze nieuwe vereniging, wel verre van de andere, reeds kerkelijke opgericht broederschappen van de rozenkrans te benadelen, moet hen integendeel begunstigen, door diegenen, die slechts onvolmaakt deze godsvrucht zouden kennen, te stemmen, haar meer te betrachten en haar in een uitgebreidere zin te beoefenen volgens de regels van deze broederschap met dat van der levende rozenkrans niet verwarren; ieder blijft afgescheiden, en behoudt altijd zijn inrichting, regels en de aflaten, die daar aan gehecht zijn.

Een ander en het voornaamste doel van de levende rozenkrans is de gramschap Gods te bevredigen, een heilig geweld aan de hemel te doen, de goddelijke barmhartigheid, door de tussenkomst van Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans, met herhaalde gebeden in te roepen, om het behoud van het geloof voor ons en onze broeders, de voortgang en volmaking van de rechtvaardigen, de bekering van de zondaars, de verheffing van de Kerk van Jezus Christus te verkrijgen. Laat ons onophoudelijk voor een zo edel einde bidden. Indien de H. Dominicus, met de rozenkrans in de hand over Albigenzen kon zegepralen en gehele gewesten hervormen, wie weet of wij, ondanks onze onwaardigheid, van het hart van Maria niet verkrijgen dat zij de goddeloosheid vernietigd, niet door het verderf, maar door de bekering van de goddelozen. Daar Jezus Christus ons belooft de gebeden te verhoren van twee of drie, die in zijn naam vergaderd zijn, kan men dan niet hopen, dat zoveel zielen, in de levende rozenkrans verenigd, zullen verhoord worden?

Voornemen

Doen wij, zoals vele godvruchtige zielen die de twee manieren van de rozenkrans te bidden beoefenen, dat is te zeggen: die iedere week volgens de regels van het oude broederschap de gehele rozenkrans, en daarenboven nog iedere dag een tientje voor de levende rozenkrans bidden. Deze beoefening is zeer gemakkelijk. Laat ons dan pogen deze twee manieren van de rozenkrans te bidden, voort te planten op het voorbeeld van de H. Vader, die zo vurig wenst een gebed, dat zo geschikt is de Moeder Gods heilig te allen tijde en op alle plaatsen te eren, gemeenzaam te maken.

Gebed

Heilige Maagd, gij zijt het, die aan een van uw getrouwe dienaressen ingegeven hebt, godvruchtige verenigingen te maken om zich in het dagelijks gebed van de rozenkrans te verzamelen; verkrijg van God voor al de leden van de levende rozenkrans, dat met u hun hulde te bewijzen, zij hun ander godsdienstige en liefde plichten vervullen, en hun gedrag naar de grondregels van het christelijk leven regelen, opdat zij u iedere dag aangenamer worden, door u in het eeuwige leven worden geleid, en dat aldus deze godsvrucht voor het gelovige volk een overvloedige bron van zegen en zaligheid wordt. Amen.