Oktober - Dag 7: het feest van O.L.V. van de Rozenkrans

Bij welke gelegenheid het feest van O.L.V. van de Rozenkrans, hetwelk de eerste zondag van oktober gevierd wordt, ingesteld werd

Omdat het deze feestdag is welke ons genoopt heeft, de maand oktober aan beschouwingen over de oefening van de rozenkrans toe te wijden, achten wij het voegzaam, na over het rozenhoedje gesproken te hebben, onze lezers bekend te maken, bij welke gelegenheid de Kerk die feestdag ingesteld heeft.

Daar wij onophoudelijk nieuwe gunsten en nieuwe weldaden van de heilige Maagd ontvangen, gaat van de Kerk niets meer ter harte, dan haar haar dankbaarheid te betuigen door nieuwe plechtigheden en bijzondere feestdagen, welke dagelijks de godsvrucht van de gelovigen opwekken en vermeerderen. Hetgeen tot het feest van O.L.V. van de Rozenkrans aanleiding gaf, was een der uitstekendste gunsten, welke de christenheid van de alvermogende bescherming van de Moeder Gods ontvangen heeft, toen de Turken, trots op de grote veroveringen welke zij dagelijks op de christenen behaalden, zich niets minder voorstelden, dan geheel Europa te bemachtigen en de halve maan op de koepel van de St. Pieterskerk te Rome uit te steken.

Reeds sedert bijna een eeuw verspreidden de Turken de schrik door de ganse christenheid, door een reeks van overwinningen, welke God toeliet, om de christenen voor hun zonden te straffen en het half uitgedoofde geloof bij hen weer op te wekken. Soliman III, na in 1522 Belgrado ingenomen te hebben, drong tot bij Wenen voort en veroverde door zijn bevelhebbers een aantal gewesten in Europa. Selim II, zijn zoon en opvolger, in 1571 meester van het eiland Cyprus en menende dat niets aan zijn wapens weerstand kon bieden, bracht de grootste vloot, welke men ooit gezien had, in zee, om daarmee geheel Italië te overmeesteren. Schrik had een gedeelte van de Christenheid, wiens lot van een enkele veldslag afhing, bevangen. De zeemacht van de christenen was veel zwakker dan die van de Turken en de hulp des hemels alleen kon hun enige hoop op de zegepraal geven. Zij verkregen die hulp door de voorspraak van de heilige Maagd, aan welke het gehele leger zich, naar de intentie van de heilige paus Pius V toewijdde. Op 7 oktober 1571 werd deze gedenkwaardige slag geleverd, der vermaardste, welke ooit door de christenen op zee geleverd werd.

Op het ogenblik, toen men de standaard, welke de paus gegeven had, en waarop het beeld van de gekruisigde Zaligmaker geborduurd was, ontrolde, begroette het leger die met een algemeen gejuich en, op het teken van de officieren, knielde het neer, om de heilige afbeelding van de Zaligmaker te vereren. Het was een bewonderenswaardig schouwspel, al die oorlogshelden te zien, voor het kruisbeeld neergeknield en aan God, door de voorspraak van de heilige Maagd, welke in de omtrek van de standaard afgebeeld stond, de genade afsmekende, om de ongelovigen te overwinnen.

Inmiddels naderden de twee vloten, en die van de Turken werd door een gunstige wind voortgestuwd, hetwelk de christenen nieuwe vrees inboezemde. Men riep met nog meer vurigheid Maria, onder wiens bescherming men streed, aan, en onmiddellijk veranderde de wind ten gunste van de christenen. Weldra werd de lucht vervuld van de rook van het geschut, en na een moorddadig gevecht van drie uur, onder bijna gelijke voordelen, zagen de christenen, die meer op de hulp van de hemel dan op hun eigen dapperheid rekenden, eensklaps de vijand wijken en naar de kust afzakken. Een nieuwe poging aanwendende, doodden zij Ali-Pacha en veroverden de Turkse vlag. De opperbevelhebber, don Juan, liet de overwinningskreet aanheffen en het was nu geen gevecht meer, maar een vreselijk slachting van de Turken, die zich lieten doden zonder zich te verdedigen. Zij verloren meer dan dertigduizend man, behalve vijfduizend gevangenen, terwijl de christenen zo weinig mensen verloren, dat de ganse wereld klaarblijkelijk de hulp van de hemel en de zichtbare bescherming van Maria erkende.

De heilige paus Pius V werd door openbaring bekend gemaakt met de zegepraal, op het ogenblik toen de Turken de nederlaag leden, en hij was zodanig overtuigd, dat zij het gevolg was van de bescherming van de heilige Maagd, dat hij die feestdag instelde on der naam van O.L.V. der Overwinning. Het rooms martelaarsboek spreekt daarover in dezer voege: Dezelfde dag, zeven oktober, aandenken van O.L.V. der Overwinning, feestdag welke de heilige paus Pius V instelde tot dankzegging voor de roemvolle overwinning, welke de christenen, die dag op de Turken in een zeeslag, in de zeeboezem van Lepante geleverd, door de bijzondere hulp van de heilige Maagd, behaalden.

Omdat de godvruchtige oefening van de rozenkrans, zo dierbaar aan de Moeder Gods, en sedert lang met zoveel vrucht in de Kerk gevestigd, een van de middelen was geweest, waarvan die heilige paus zich bediend had, ten einde de heilige Maagd meer bijzonder over te halen om de wapenen van de christenen bij die gelegenheid te begunstigen, wilde hij dat de feestdag van O.L.V. der Overwinning tegelijk met de plechtigheid van de heilige rozenkrans zou zijn, en paus Gregorius XIII was zodanig overtuigd, dat de slag van Lepante door de kracht van die vermaarde oefening van godsvrucht op de Turken gewonnen was, dat hij, uit dankbaarheid voor Maria, beval dat de plechtigheid daarvan op de eerste zondag van de maand oktober, in alle kerken waarin dat de heilige broederschap opgericht was, zou gevierd worden.

Eindelijk, toen paus Clemens XI de gedenkwaardige overwinning vernam, welke de keizerlijke troepen, op de feestdag van O.L.V. ter Sneeuw, op 5 augustus 1716, op de Turken behaald hadden, wilde hij openlijk doen blijken, dat deze belangrijke overwinning aan de bijzondere bescherming van de heilige Maagd Maria te danken was; hij beval dat de plechtigheid van de H. Rozenkrans op de eerste zondag van oktober vastgesteld, een verplichte feestdag door de gehele Kerk zou wezen; overtuigd dat de oefening van de rozenkrans het geschiktste middel was, om Maria te bedanken voor de gunsten, door haar hulp en alvermogende voorspraak verkregen, en nieuwe weldaden van haar af te smeken.

De naam van O.L.V. der Overwinning is ouder dan de slag van Lepante. Inderdaad, reeds in de eerste eeuwen van de Kerk hebben de gelovigen de resultaten van de bescherming van Maria tegen de vijanden van het geloof ontwaard en het is deze zichtbare bescherming, welke haar zo terecht de naam van O.L.V. der Overwinning heeft doen geven. Bij de vermaarde belegering van Rhodes, in het jaar 1480 zo roemvol doorstaan door de ridders van St. Jan van Jeruzalem, naderhand ridders van Malta genoemd, was de bekende grootmeester, Petrus d’Aubusson, zodanig overtuigd dat zij hun bevrijding aan Maria te danken hadden, dat hij de gelofte deed van een prachtige kerk te zullen laten bouwen, onder de titel van O.L.V. der Overwinning; men maakte met die bouw een begin, zodra de wallen van de stad hersteld waren.

Voornemen

Laat ons dit feest vieren met in de bedoelingen van de Kerk, welke de lezing van deze dag ons heeft leren kennen, te treden. Laat ons God bedanken, dat Hij de christenheid zo zichtbaar door de voorspraak van Maria, door de gelovigen, die aan de oefening van de rozenkrans gewijd waren, ingeroepen, beschermd heeft. Dat dan de gedachte, dat de heilige Maagd, als het ware, het lot van de veldslagen en van de rijken in handen heeft, ons nog meer vertrouwen inboezemt, om haar aan te roepen in de onophoudelijke strijd, welke wij te voeren hebben tegen de vijanden van onze zaligheid: de duivel, de wereld en het vlees.

Gebed van de mis van die feestdag

Wij smeken U, almachtige God, degenen met uw genade te begunstigen, die de plechtigheid van de rozenkrans, ter ere van de heilige Maagd Maria, Moeder van Jezus Christus vieren, opdat wij, door de overweging van de heilige geheimen op aarde, ons waardig mogen maken, daarvan, na dit leven, de vruchten in de hemel te smaken en te genieten. Gij, die leeft en heerst in alle eeuwen der eeuwen. Amen.