Troostende zusters van het H. Hart
Consoling sisters of the Sacred Heart of Jesus: Semi-contemplatief
Semi-contemplatief houdt in: het actieve leven, inclusief het extra uur aanbidding dat de contemplatieve orders doen.
THE CONSOLING SISTERS OF THE SACRED HEART OF JESUS - NEWSLETTER 2024
Locaties:
- Vigne di Narni (Italië) - Moederhuis
- Bejaardentehuis
- Meisjesschool
- Gastenhuis
- Verpleging
- Huishouding - Narni (Italië) - Noviciaat
- Met momenteel 32 novicen en 16 postulanten - Montalenghe (Italië)
- Catechismus
- Retraites
- Zomerkampen
- Bedevaarten
- Ondersteuning van de priesters
- Recollectiedagen voor tienermeisjes - India
- Weeshuis & kostschool - Phoenix (Arizona)
- School
- Priester ondersteuning
- Zomerkampen
- Bedevaarten - In opkomst: Kenia en Polen
Oorsprong
In 1961 werd onze Congregatie officieel geboren, in een sfeer van vurigheid en enthousiasme. Haar stichter, pater Basilio Rosati, Passionist, had in onze harten de vlam van een groots ideaal doen ontvlammen: het Goddelijk Hart van Jezus troosten, dat zo geteisterd wordt door de ondankbaarheid, de kilte, de wandaden, het verraad van zoveel zielen die Hem bijzonder dierbaar zijn, zielen die Hij heeft verlost met zijn allerheiligst Bloed.
Toen pater Rosati sprak over het lijden van Onze Heer, trilde zijn ziel van emoties, van ijver, van bovennatuurlijke liefde. Als een trouwe zoon van de heilige Paulus van het Kruis zou hij willen dat de hele wereld de gekruisigde Jezus kende, dat alle zielen zich neerknielden aan de voet van het kruis om de enige ware God te aanbidden, die ons zo liefhad dat hij zijn heilige menselijkheid volledig zou opofferen.
Zijn onvermoeibare ijver bracht hem ertoe in heel Italië missies en vastenconferenties te prediken; zo had hij de gelegenheid een eerste groep van vijf meisjes uit verschillende streken van het land te leren kennen en vervolgens in een communiteitsleven samen te brengen, en hun vorming tot religieus leven toe te vertrouwen aan een ziel van grote deugd, aan zijn boetvaardige en spirituele dochter, die vanaf die dag onze moeder werd.
De Heer doet goddelijk goed wat Hij allemaal doet. Terwijl onze zielen zich openstelden voor dit grote ideaal, bereidde God een huis voor zijn nieuwe religieuze familie voor: in de nacht van 5 augustus 1960 ontvingen de paters Passionisten ons in hun klooster van Sint Eutizio, een stadje in de gemeente Soriano nel Cimino, in de provincie Viterbe. De medebroeders van onze stichter stonden ons toe om een leegstaande vleugel van hun grote klooster te gebruiken en het is daar, op deze heilige plaats geheiligd door de heilige Eutizio martelaar, dat ons gemeenschapsleven begon.
Op 2 december 1961 keurde Mgr. Massimiliani, bisschop van Civita Castellana, bij decreet de “Pia Unio van de Troostende Zusters van het Heilig Hart van Jezus” goed en vertrouwde de leiding ervan toe aan de R. Pater Basilio Rosati, Passionist, en het toekomstige noviciaat aan de R. Moeder Elisabetta Pezzarossa.
Aan het einde van de proefperiode die in augustus was begonnen, ontvingen wij op 7 december 1961, op de nacht van de Onbevlekte Ontvangenis, uit de handen van de bisschop ons religieuze habijt, dat ons en ook de wereld eraan zou herinneren dat wij ons uit vrije wil en geheel aan de dienst van God hadden gewijd en afstand hadden gedaan van alle ijdelheden van deze wereld om in de voetsporen van onze goddelijke Meester te treden. En na de periode van het noviciaat deden de eerste zusters eindelijk hun religieuze professie.
Het Goddelijk Hart van Jezus zegende de congregatie en een groot aantal meisjes vroeg of ze zich bij ons wilden aansluiten. Zo telde onze religieuze familie in 1975 30 leden. Zijne Excellentie gaf uiting aan zijn tevredenheid en was aanwezig bij elke ceremonie van het ontvangen van het habijt en van de professie.
Onze kleine gemeenschap bracht de eerste jaren van haar bestaan door in een rustige geest van bezinning; onze zielen werden gevoed met het exclusieve voedsel van de Traditie, die in het verleden de weg leidde naar een groot aantal heiligen.
Onmiddellijk oefenden veel bisschoppen druk uit op onze stichter om andere huizen te openen; zo waren we na een paar jaar in vier bisdommen aanwezig. Zo'n uitbreiding had veel goede vruchten moeten afwerpen. Maar integendeel, het zou de voorbode zijn van bittere en pijnlijke teleurstellingen voor pater Rosati en voor ons.
De crisis
Het was de tijd waarin de wind van verzet en onafhankelijkheid de geesten van leken en religieuzen binnendrong. Een dergelijke sfeer kon de authentieke christelijke geest, die de basis moet zijn van ons geloof en ons handelen, alleen maar aantasten en verzwakken. De koorts van vernieuwing verzwakte de onvoorzichtige zielen en bracht hen op een dwaalspoor... vooral van de dringende oproep van Jezus Christus: “Als iemand Mij wil volgen, laat hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.”
Deze crisis zou ons jonge gezin niet sparen. Bovendien zou ze ons sterk treffen, omdat we nog in de groeifase waren en dus niet in beschikking waren van die vaste vormings- en cultuurkracht die voortkomt uit de Traditie, kracht die alleen groeit met het jarenlange bestaan van een religieuze congregatie.
Deze ziekmakende gedachte van vernieuwing had sommige van onze medezusters besmet, en de krachtige correcties van onze vader waren nutteloos. Hij was geworden als “de roepende stem in de woestijn”, hij moest de bittere kelk van verraad en verlating drinken. Hoe pijnlijk is het om de verwoesting van de wijngaard van de Heer bij te wonen. Ons kleine schip, geslagen door de golven van de storm, beleefde uren van groot gevaar. Maar de Goddelijke Meester zorgde ervoor en stond niet toe dat het schip zou vergaan.
Vigne de Narni, het centrum waar onze stichter zich aan het einde van zijn leven terugtrok, bleef een sterk referentiepunt voor iedereen die op zoek was naar de waarheid en naar versterking van zijn geloof. De Vigne was als een cenakel geworden waar het geloof werd versterkt door de devotie tot het Heilig Sacrament, voor wie onze vader lange uren van stil en boetvaardig gebed doorbracht. De trouwe dienaar deelde de lijdensweg van Gethsemane met het goddelijke slachtoffer... en wachtte vol vertrouwen op het door God gekozen uur. En dat uur kwam! Een klein aantal van 6 zusters bleef trouw aan hun constituties, en ondanks de wonden die ze in de strijd hadden opgelopen, klommen ze terug de heuvel op... Hoe? Met welke middelen?
God stelt ons voor aan de Sociëteit van Sint Pius X
Hij, de oneindige Liefde, draagt altijd de grootste zorg voor de zielen en wil dat niemand van hen omkomt in de storm van het leven, zolang ze geen andere keuze maken. In het ondoorgrondelijke ontwerp van de Voorzienigheid werken voor hen die Hem liefhebben alle dingen samen ten goede, zelfs lijden, stormen, duisternis en scheidingen.
We waren destijds intens getroffen door de ernstige ziekte die onze stichter trof. Onze harten waren doorboord bij de gedachte aan het komende vertrek van degene die dit grote en lichtende ideaal aan ons hele bestaan had doorgegeven. We stonden als aan zijn bed genageld om hem het kinderlijke en bovennatuurlijke eerbetoon van onze gebeden en offers te brengen. We wisten dat onze geestelijke vader zijn leven had opgeofferd voor de redding van onze zielen. We waren er zeker van dat deze naastenliefde hem de genade zou geven om ons niet alleen te laten, zonder een sterke en lichtende gids, wanneer God hem zou terugroepen naar de eeuwigheid. Deze zekerheid werd uiteindelijk volledig bewaarheid in de nacht van 9 februari 1996, toen onze stichter, in aanwezigheid van bijna heel onze religieuze familie, ons toevertrouwde aan pater Emmanuel du Chalard SSPX en hem in naam van God vroeg de zorg voor onze congregatie op zich te nemen en ons stevig te begeleiden op de weg van de volmaaktheid. Dit was de hoogste en meest concrete uitdrukking van de grote ijver van zijn sacerdotaal hart.
Het akkoord van pater du Chalard was onmiddellijk en genereus en werd voor onze stichter de bron van bovennatuurlijke sereniteit en van immense dankbaarheid jegens de Goede God die eindelijk zijn aandringende, langdurige en boetvaardige gebeden had verhoord. Voortaan kon hij sereen en vol vertrouwen terugkeren naar zijn Schepper, want hij had ons veilig gesteld in het verborgen en gekwelde hart van de eeuwige Kerk, waar de soevereine Waarheid schijnt! Pater Basilio Rosati zou sterven op 23 augustus 1996.
Hij wist dat hij ons, zijn kleine soldaten, achterliet op het veld van een zware strijd en hij liet geen gelegenheid voorbijgaan om ons te bemoedigen en ons eraan te herinneren dat God trouw is. Hij verzekerde ons dat wanneer hij voor de Heer zou staan, hij ons alles zou geven wat we nodig hebben. In feite is het voortdurend geverifieerd: naast grote tijdelijke genaden die bijna wonderbaarlijk zijn, heeft hij voor ons vele andere geestelijke genaden verkregen, veel groter en kostbaarder, zelfs als we ze angstvallig verborgen houden in het geheim van onze ziel. Onder hen is er de geestelijke leiding van pater du Chalard, de bijstand en de werkelijk heilige ijver van de bisschoppen en de priesters van de Sociëteit van Sint Pius X in hun zorg voor de arme, kleine en onbeduidende zusters die wij zijn, en de gebeden tot de Heer gericht door zoveel trouwe zielen.
Sinds de broederschap haar intrede heeft gedaan in ons leven, zijn we overspoeld door een heilige revolutie en begrijpen we vandaag waar we lang geleden naar op zoek waren en die verborgen was in een diepe mist in onze ziel. Vandaag voelen we ons geloof weer tot leven komen. Van de priesters van de priesterbroederschap ontvangen we instructies van gezonde theologie, van moraal, van ascetisch leven... zoals het land de ploegschaar ontvangt die het zuivert van onkruid en braamstruiken, om het voor te bereiden op een authentieke bron van genade. Maar de genade van de genade is de heilige Mis die elke dag wordt opgedragen door de priesters van de priesterbroederschap in onze zeer bescheiden kapel (gezegend door Mgr. de Galarreta op 16 december 1997).
Begrijpt wie kan... want alleen het geloof openbaart ons de onmetelijkheid van zo'n mysterie. Daarom heeft de Heer ons het geluk gegeven om de Priesterbroederschap Sint Pius X te leren kennen en via haar de eeuwige Kerk te herontdekken.
Onze zielen barsten van dankbaarheid jegens God voor al zijn voorliefdes en het is met oprechte ontroering dat wij ons besluit verklaren van volgzaamheid en bovennatuurlijke onderwerping aan allen die ons met geduld en naastenliefde begeleiden en aanmoedigen om het smalle maar zekere pad te volgen dat leidt naar eeuwig heil.
Ons ideaal
Om deze eenvoudige en bescheiden presentatie af te ronden, willen we de grote lijnen uiteenzetten van het ideaal van de troosteressen van het Heilig Hart van Jezus, zoals doorgegeven door onze stichter, en de middelen die worden voorgesteld om het te bereiken.
1) De heiliging van onze zielen door het door dringen in dit mysterie van verborgen liefde in het Allerheiligste Hart van Jezus, door een bevoorrechte plaats te geven aan aanbidding en eerherstel, en door ons te verplichten de grote lessen te volgen die het Goddelijk Hart ons geeft.
2) Van elke ziel een aanbidder van het Heilig Hart maken, levend in de Allerheiligste Eucharistie, en een intelligente en edelmoedige medewerker van het priesterschap.
3) Gebeden, handelingen en offers brengen om van God vele heilige priesterroepingen te verkrijgen en, indien mogelijk en nodig, hun financiële hulp.
4) De kinderen voor te bereiden op hun eerste heilige communie.
5) Het creëren van een oase voor spirituele oefeningen, voor dames en jonge vrouwen.
6) Zorg dragen voor het onderwijs in de scholen, voor de professionele vorming en voor de hulp na de schooltijd, door in deze activiteiten de devotie tot het Heilig Hart van Jezus te verankeren.
7) Het onderwijzen van catechismus en het doen van apostolaat afhankelijk van de behoeften en mogelijkheden.
8) Het verzorgen van huisvesting met als doel apostolaat.
9) Uitzonderlijk, zorgen voor ziekenhuizen en bejaardentehuizen.
10) Alle religieuze en burgerlijke activiteiten helpen die de christelijke vroomheid onder de mensen kunnen vergroten en die verenigbaar zijn met de vereisten van het religieuze leven.
Rooster
De dag van een troosteres is gevarieerd en goed vervuld: getijdengebeden, meditatie en aanbidding van het Heilig Sacrament vermengen zich harmonieus met de verschillende activiteiten.
De Heilige Maagd Maria is het grote model dat ieder tracht na te volgen met het doel de Goddelijke Echtgenoot te troosten. Onze scherpe deelname aan de ontwikkeling van het Mystieke Lichaam en onze bewuste en liefdevolle gehechtheid aan de moederlijke zorg van de Kerk, voor een grotere uitstraling van de christelijke waarheid en voor een authentieker getuigenis van Jezus Christus, dat is wat de ziel vormt van het hele apostolaat van onze Troostzusters.
Zie ons motto en ons programma: “Hart van Jezus, dat wij U liefhebben en beminnen!”
Wat betreft onze gebeden in gemeenschap, hier zijn de details van ons schema:
Elke dag 6u45 tot 7u45: Gebeden, Goddelijk Officie en Meditatie
7h45: Heilige Mis
17h00 tot 18h00: Vespers, meditatie en rozenkrans
21h00: Completen
Zondagen en Feestdagen 10h30: Gezongen Mis
Donderdag en zondag 16h30 tot 17h30 Aanbidding van het Heilig Sacrament
Eerste donderdag van de maand 8h30 tot 17h30 Aanbidding van het Heilig Sacrament
Een dag per maand Maandelijkse overweging.
De priesters van de FSSPX nemen, met een ijver en een opofferingsgezindheid die stichtelijk zijn, dagelijks de zorg op zich voor de religieuze diensten en de geestelijke bijstand, niet alleen voor onze kleine gemeenschap, maar ook voor onze gasten op leeftijd. Onze diepe en bovennatuurlijke dankbaarheid gaat uit naar deze onvermoeibare dienaren van God.
Ons grote verlangen is dat onze huizen zoveel “Bethanië” zullen zijn, waar Jezus Christus, verstoten door zoveel zielen, families en samenlevingen, edelmoedige harten zal vinden die Hem verwelkomen en troosten, zoals toen Hij in Bethanië stopte bij het gastvrije huis van Lazarus, Martha en Maria.
Moge, door Zijn genade, onze kleine ploeg snel een legioen worden, om snel een programma te realiseren dat zo nobel en zo heilig is.