Het Belgische episcopaat stelt het vrouwendiaconaat en huwelijk voor priesters voor

Het Belgische episcopaat heeft een ontwerp van discussieprioriteiten gepubliceerd voor de tweede sessie van de 16e Algemene Vergadering van de Bisschoppensynode - oktober 2024. Dit document van minder dan vijf pagina's is bijzonder interessant, omdat het kenmerkend is voor het moderne theologische denken en de ernstige afwijkingen die het vervuilen.

De drie prioriteiten van de bisschoppen

Deze "prioriteiten" worden samengevat in drie punten. De eerste prioriteit betreft de manier van missionarisch zijn. De tekst merkt op dat "een missionarische synodale Kerk een open dialoog vereist die rekening houdt met de huidige ontwikkelingen in de wereld om ons heen". Er moet dus een "open dialoog" zijn met "de evolutie van wetenschap, cultuur en maatschappij".

Het doel is dat de Kerk "leert van deze ontwikkelingen". Ontwikkelingen in de samenleving (bijvoorbeeld op het gebied van mensenrechten, democratie en moderne vrijheden) zetten de Kerk ertoe aan "sommige van haar standpunten te herzien en/of te verrijken", zodat zij ertoe wordt gebracht "haar eigen begrip van het Evangelie in twijfel te trekken en te vernieuwen".

De tweede prioriteit stelt de Traditie van de Kerk ter discussie. De tekst legt uit dat "Traditie (...) de vrucht is van vele ontwikkelingen en zich blijft ontwikkelen". En er wordt gevraagd: “Vertegenwoordigen de Traditie(s) van de Kerk de best mogelijke interpretatie van de Schrift voor de volkeren van vandaag?”

Dit leidt tot het verzoek dat "de synode de Traditie(s) van onze Kerk beschrijft als dynamisch en voortdurend in ontwikkeling" door "een open gesprek met ontwikkelingen in theologie, filosofie en wetenschappen".

De derde prioriteit is het besef dat de eerste twee op verschillende manieren ontwikkeld kunnen worden in verschillende delen van de Kerk: er moet "eenheid in verscheidenheid" zijn. Dit impliceert een grotere verantwoordelijkheid van de kant van de bisschoppen of episcopale conferenties. Vandaar de oproep tot "decentralisatie van bepaalde beslissingen in de Kerk".

De drie thema's

Deze prioriteiten worden toegepast op 3 thema's die "sterk gevoeld worden in de Kerk in België". Het eerste thema is de plaats van de vrouw in de Kerk. Gebaseerd op wat "onze samenleving leert: de gelijkheid van mannen en vrouwen, het belang van gelijke kansen voor mannen en vrouwen", vraagt de tekst "groen licht voor de bisschoppenconferenties om bepaalde maatregelen te nemen".

Meer specifiek zijn deze maatregelen dat "de toewijzing van toenemende pastorale verantwoordelijkheid aan vrouwen en de wijding van vrouwen tot het diaconaat niet universeel verplicht of verboden moeten zijn".

Het tweede thema is de "plaats en betekenis van het gewijde ambt". Opnieuw luistert de tekst naar "onze tijd en onze cultuur". Hij merkt op dat de moeilijke rekrutering van priesters en de gedeelde pastorale verantwoordelijkheid van priesters en leken moeten leiden tot een herontdekking van "het symbolische en sacramentele karakter van het gewijde ambt".

De twee eisen die hieruit voortvloeien zijn enerzijds dat "priesters en diakens hun pastorale verantwoordelijkheden op zich nemen binnen teams waarin ook leken hun plaats en hun taak hebben", wat zal leiden tot een vernieuwing in de opleiding van priesters en diakens in pastorale taken.

Aan de andere kant wordt verzocht "dat elke bisschoppenconferentie of continentale bisschoppelijke vergadering bepaalde maatregelen kan nemen met het oog op de priesterwijding van 'viri probati'. De priesterwijding van 'viri probati' mag niet universeel verplicht of verboden zijn".

Het derde thema betreft "jongeren en digitale cultuur" en roept op tot samenwerking tussen alle kerkelijke actoren om ervoor te zorgen dat de Kerk aanwezig is in de digitale wereld.

Conclusie

Het concept van Traditie dat in deze tekst wordt gepresenteerd is de vrucht van het Tweede Vaticaans Concilie, door middel van de dogmatische constitutie Dei Verbum, die probeerde de twee bronnen die door het Concilie van Trente waren gedefinieerd - de Heilige Schrift en de Traditie - samen te brengen in één enkele bron. Hiermee verbonden is het begrip "levende traditie", die in elke periode van de geschiedenis van de Kerk anders wordt beleefd.

Traditie wordt dus beschouwd als de interpretatie van de Heilige Schrift in elk tijdperk volgens haar cultuur, filosofie en de ontwikkeling van de wetenschappen. Dit betekent dat de Traditie in wezen evolutionair is. Het is niet langer de Traditie van de Kerk zoals gedefinieerd door het Concilie van Trente: een onveranderlijke bron van Openbaring.

In dit modernistische systeem is niets in de leer veilig voor verandering, transformatie of evolutie die het dogma in zijn tegendeel verandert. Het document van de Belgische bisschoppen is hier een karikatuur van, maar helaas is het de mening van veel bisschoppen. Helaas belijden zij niet langer het katholieke geloof.

Natuurlijk staat het priestercelibaat niet op hetzelfde niveau als het priesterschap dat aan mannen is voorbehouden, een punt dat niet kan worden veranderd. Maar het in twijfel trekken van deze discipline maakt deel uit van deze voortdurende evolutie. Wat de gedifferentieerde besluitvorming betreft, deze maakt het mogelijk om de zegening van paren van hetzelfde geslacht in België als volkomen geoorloofd te beschouwen en elders te weigeren.

Eenheid in verscheidenheid komt onder deze omstandigheden neer op het versplinteren van de leer en de discipline van de Kerk in meerdere, min of meer tegengestelde meningen. Het is niet langer de katholieke kerk, maar een kerk die protestants is geworden.

(Bron tekst: cathobel – FSSPX.Actualités / bron afbeelding: kerknet.be)