Mgr. Lefebvre: zonder Godsliefde en naastenliefde: geen geslaagde Vastentijd

Dierbare broeders en zusters,

Het is met grote vreugde en voldoening dat ik vandaag bij jullie ben in deze bewonderenswaardige kerk van de H. Clara. De Voorzienigheid heeft de de eerste zondag van de vastentijd voor mij uitgekozen om bij jullie te zijn. Staat u mij daarom toe u enkele raadgevingen te geven over hoe u deze vastentijd, die niets anders is dan de voorbereiding op het prachtige feest van Pasen, kunt doorbrengen. We zullen delen in de verrijzenis van onze Heer Jezus Christus, maar eerst moeten we ook delen in Zijn lijdensweg, Zijn verlossing en Zijn offer.

Het is waar dat de veertigdagentijd een tijd van boetedoening is, en dat we ons dus moeten inspannen om onszelf de gebruikelijke genietingen van eten, drinken enzovoort te ontzeggen. Het is goed om van tijd tot tijd ons meer te hechten aan de geestelijke goederen, om de tijdelijke goederen een beetje te vergeten om onszelf op te tillen naar eeuwige goederen. Maar meer nog dan deze boetedoeningen, is het goed dat we Gods geboden in praktijk brengen. God heeft ons geschapen om ons op een dag bij Hem te brengen. De weg die ons naar Hem leidt door de paar jaar die we hier op aarde doorbrengen, wordt naar Hem geleid door Zijn Wet. Zijn Wet is niets anders dan de mijlpalen die Onze Heer langs ons aardse pad heeft gezet om de Hemel te bereiken, om hemels geluk te bereiken.

Wat zijn deze geboden van God? Onze Heer zelf heeft ons eraan herinnerd en ook Paulus herhaalt ze. Ze bestaan simpelweg uit het liefhebben van God en het liefhebben van onze naaste. Daar komen alle geboden van God op neer. En voor zover we God liefhebben en onze naaste liefhebben en dit laten zien in ons dagelijks leven, in onze dagelijkse handelingen, gaan we vredig op weg naar het geluk van de hemel.

Hoe kunnen we onze liefde voor God op een speciale manier tonen? Ik denk dat de meest diepgaande en essentiële manier om onze liefde voor God te tonen, bidden is. We hebben allemaal in onze catechismus geleerd hoe we moeten bidden, de catechismus van vroeger, want helaas hebben de catechismussen van tegenwoordig alles vervormd en definiëren ze niets meer. Maar we hebben de goede definitie van vroeger bewaard: "Bidden is een verheffing van de ziel tot God".

Het is eenvoudig, het is niet veel, maar het is veel. Onze zielen optillen naar God. Ik denk dat als we deze definitie van bidden meer zouden beoefenen, "onze ziel opheffen naar God", we minder gehecht zouden zijn aan de goederen van deze aarde en meer gehecht zouden zijn aan God zelf en aan de hemelse goederen. Laten we ons deze vastentijd dus inspannen om beter en meer te bidden.

En wat zijn de verschillende manieren van bidden? Wat zijn de verschillende soorten gebed?

• Wel, er is het mondelinge gebed: het soort gebed dat jullie hier doen, tijdens deze Heilige Mis, tijdens de gebeden die jullie samen doen: de rozenkrans die jullie eerder reciteerden. Dit zijn de mondelinge gebeden waarmee u uw liefde voor God uitdrukt en waarmee men de ziel tot God verheft. Het is dus een gebed dat we moeten waarderen en veel moeten beoefenen: vooral het bijwonen van de Mis en ook wanneer we kunnen, het bidden van onze rozenkrans, het bidden tot de Heilige Maagd Maria, ons met haar verenigen, en alle praktijken van het mondelinge gebed, alle devoties die door de Kerk zijn goedgekeurd en die alle vrome zielen in de loop van hun leven hebben gedaan, die zielen die ons zijn voorgegaan naar de hemel en nu de lof zingen van de Goede God in de hemel, vooral de heiligen.
• De andere manier van bidden is het mentale gebed, of de meditatie. Mentaal gebed bestaat uit het verheffen van de geest tot God door na te denken over Gods grootheid en Zijn volmaaktheden, maar zonder uiterlijke woorden uit te spreken. Het is een andere vorm van gebed. En wie overdag bidt voor het Heilig Sacrament, voor Onze Lieve Heer, en wie, zonder woorden te hoeven uitspreken, zijn ziel opheft tot de goede God, door zich aan Hem te onderwerpen, aan Hem te denken, een tijdje met Hem te leven, zich zo los te maken van de zorgen van deze wereld, van de dagelijkse beslommeringen, om zijn ziel op te heffen tot de goede God, die verricht het geestelijk gebed - het mentaal gebed - de meditatie. Ze wordt aangeraden door geestelijk leidsmannen, door alle heiligen, door allen die ordes hebben gesticht. U weet heel goed dat de clarissen die hier eerder waren, achter deze balustrades, lange tijd het geestelijk gebed beoefenden. Het is hetzelfde in alle karmelietenkloosters, in alle religieuze congregaties, en zelfs het geestelijk reglement verplicht priesters en religieuzen om het geestelijk gebed te beoefenen. Het is dus ook goed voor de gelovigen om diegenen na te volgen die bijzonder toegewijd zijn aan God en om de meditatie te beoefenen. Je kunt het niet alleen in een kerk doen, in een kapel, je kunt het ook thuis doen, voor een Mariabeeld, voor een kruisbeeld, in een kapelletje dat je in je huis hebt ingericht. Je kunt ook bidden tot Onze Lieve Heer en je verenigen met de Heilige Maagd Maria in haar geest.
• Er is nog een derde soort gebed, die het belangrijkst is: het gebed van het hart. Wat is het gebed van het hart? Het is een gebed dat innerlijk uitdrukking geeft aan de liefde die we voor God hebben, zonder ook maar enige bijzondere gedachten te hebben over dit of dat onderwerp, deze of gene volmaaktheid van God, deze of gene manifestatie van Gods naastenliefde jegens ons. Maar gewoon God liefhebben, onze liefde voor de goede God uitdrukken. Het is een beetje als een kind in de armen van zijn moeder, wat het in zijn hart zou kunnen hebben voor zijn vader en moeder. Hij is gelukkig. Hij is in de armen van zijn vader en moeder. Hij denkt aan niets anders. Het enige waar hij aan kan denken is van zijn ouders houden. Welnu, ook wij zouden deze natuurlijke, diepe, constante liefde voor de goede God moeten hebben. En dit gebed is het meest aangenaam voor God, omdat het ons tot zijn beschikking stelt. Juist hierdoor bieden we onszelf helemaal aan God aan. We bieden ons lichaam aan, we bieden onze wil aan, we bieden onze tijd aan en alles wat we zijn, aan Degene die ons geschapen heeft, aan Degene die op ons wacht, om ons het hemelse geluk te geven dat Hij voor ons bereid heeft. En dit is de beste manier om te stoppen met zondigen, of in ieder geval om te stoppen met ernstig zondigen. Iedereen die de goede God echt liefheeft, geeft in zekere zin zijn wezen en alles wat hij is, de hele dag door en de hele tijd door. Dit gebed van het hart kan de hele tijd bestaan, zonder op te houden. Zoals een kind dat van zijn ouders houdt altijd van hen houdt, met een perfecte continuïteit, zo moeten ook wij de goede God op deze manier liefhebben. En als we Hem op deze manier liefhebben, zal de zonde ons niet langer bang maken, omdat we zullen voelen dat ongehoorzaamheid aan de goede God ons van Hem verwijdert. Dus als we Hem echt liefhebben, hoe kunnen we Hem dan met heel ons hart willen liefhebben en Hem tegelijkertijd mishagen en ongehoorzaam zijn? Het is een soort tegenstrijdigheid. Daarom is bidden vanuit je hart zo belangrijk.

Tijdens deze vastentijd vraag ik jullie om je in de handen van de goede God te leggen, om de dingen van deze wereld een beetje te vergeten en je vast te klampen aan de goede God. Dit is de eerste raad die ik jullie wil geven over dit besef van de Wet van de goede God, die ons vraagt Hem lief te hebben.

De eerste tafel van de Wet van Mozes droeg deze drie geboden voor de goede God. De tweede tafel was de wet van naastenliefde. Hoe kunnen we onze liefde voor onze naaste tonen? Zeker door de diensten die we onze naaste bewijzen: in ons gezin, in ons beroep, in ons dagelijks leven, maar we kunnen ons ook afvragen hoe we het vaakst nalaten onze naaste lief te hebben.

Daarvoor moeten we de heilige Jakobus raadplegen, die in de brief die hij schreef en die in de Heilige Schrift is opgenomen, tot ons spreekt over dit ‘kleine lid’ dat de Goede God ons heeft gegeven en dat de tong wordt genoemd. En hij vertelt ons: "Met de tong zingen we de lof van God, maar het is ook met de tong dat we het vuur van de ongerechtigheid en het vuur van de verdeeldheid aansteken". En het is waar.

Laten we dus een beetje moeite doen om naastenliefde in woord en gedachte te beoefenen. Laten we dus onbezonnen oordelen, kwaadspreken en laster vermijden, die soms zo gemakkelijk en zo verleidelijk zijn in gesprekken. Helaas houden we ervan om dit en dat te bekritiseren; om te verdelen in plaats van te verenigen, in plaats van naastenliefde te beoefenen. Laten we ons inspannen om in deze vastentijd liefde voor onze naaste te tonen door te proberen achterklap en laster, al deze zonden van de tong, te vermijden. Dit, mijn lieve broeders en zusters, zijn de woorden van raad die ik denk dat het goed zou zijn om te geven aan het begin van deze vastentijd.

Laten we de Heilige Maagd Maria, de Heilige Jozef en het Kind Jezus vragen om te leven zoals zij leefden in Nazareth. Het voorbeeld van onze Heer is absoluut opmerkelijk. God zelf (want het is God die onder ons is neergedaald), wat heeft Hij gedaan tijdens de drieëndertig jaar van Zijn leven? Van de drieëndertig jaar die Hij hier op aarde doorbracht voordat Hij opsteeg naar de hemel, bleef Hij dertig jaar in het gezinsleven, behalve toen Hij bij Zijn ouders wegging en in Jeruzalem bleef om de leraren van de wet te onderwijzen. Dit is de enige gebeurtenis die we kennen tijdens zijn kindertijd en adolescentie. Hij beoefende liefdadigheid in het gezin tot zijn dertigste. Dit is een bewonderenswaardig voorbeeld dat Onze Lieve Heer ons heeft gegeven.

Hij vraagt ons dus niet om iets absoluut onmogelijks te doen, alleen om naastenliefde te beoefenen, de praktijk van naastenliefde jegens God, jegens onze naaste, zoals hij dat zelf deed in het gezin van Nazareth.

Laten we de Maagd Maria en de Heilige Jozef vragen om ons te helpen deze naastenliefde te beoefenen, zodat we, met de genade van de goede God, met de genade van de sacramenten die we ontvangen, langzaam kunnen toewerken naar het doel waarvoor we hier op aarde zijn: op een dag het geluk van de Hemel delen met allen die we liefhebben en die ons door de dood hebben verlaten.

In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen.

(Bron: site-catholique.fr)