Verslag gezinsweekend 2024

Reeds voor de zesde keer verzamelden zich tientallen Nederlandstalige katholieke gezinnen – ditmaal was het klooster in Helvoirt (Nederlands Brabant) getuige van zovele jonge zielen die lieten zien dat de Kerk leeft én groeit in onze Lage Landen. Met een tweehonderdtal waren we dit jaar! 

Het was een blij weerzien tussen gezinnen die hoewel ze soms heel ver uit elkaar wonen, toch veel delen: hetzelfde geloof, een groot gezin met dezelfde uitdagingen en mooie momenten. En elk jaar zijn er weer nieuwe gezichten, nieuwe gezinnen (waarvan verschillende de Traditie nog maar net ontdekt hebben) – en dus ook nieuwe verhalen, nieuwe kennismakingen, nieuwe momenten om van elkaar te leren, met elkaar te delen en te lachen. Elk jaar opnieuw zien we hoe God het zaad van zijn Woord en zijn genade blijft uitstrooien over onze landen, en hoe dat de vruchten in overvloed beginnen te ontkiemen, onder de kundige begeleiding van de werkmannen die de Heer van de Oogst in onze landen heeft geplaatst, onze priesters voor wie we zeer dankbaar zijn. De gezellige avonden, de traditionele voetbalwedstrijd Vlaanderen-Nederland (eindelijk nog eens gewonnen door Vlaanderen), de zeer geslaagde traditionele quiz, de nieuwe vriendschappen zowel onder volwassenen als onder kinderen die ’s avonds werden gesmeed, het gelach onder de warme blik van Onze Lieve Heer in de kapel vlakbij – het was mooi, gaf energie en hoop voor de toekomst. 

De hand van God zien werken in deze samenkomst, in gezinnen die van heinde en verre komen en elk jaar blijken te groeien, is prachtig. En dit jaar was het nog meer bijzonder, met de zichtbare aanwezigheid van enkele van zijn bruiden in ons midden: de zusters van de Priesterbroederschap bezochten het weekend en onder hen onze eigenste Zuster Maria-Lidwina. Hoe mooi om aan onze kinderen te laten zien dat God nog steeds mensen tot Zich roept. Dat God nog leeft en heerst, net zoals Hij al tientallen eeuwen leeft bij ons in Vlaanderen en Nederland. Wat een zegen om ook dit door te kunnen geven. 

En daar eindigt het niet bij: dit jaar werd zelfs een prins van de Kerk aangetrokken door deze oase van genade, geloof en geluk. Monseigneur Mutsaerts vereerde ons met een bezoek en gaf een voorstelling over zijn boek “van waarheid tot woke”. Hij voelde zich bij ons thuis en ik vermoed dat niet alleen wij van hem, maar ook hij van ons heeft kunnen leren en de goede God kunnen danken voor alles wat Hij voor ons doet. Waarlijk, de Kerk is de Kerk van God en Hij beschermt haar. 

De goede God heeft ons bovenmate gezegend door ons de traditionele Mis en het traditionele geloof te leren kennen, en vraagt ook dat wij er strijders van zijn en het verder blijven uitdragen. Eerwaarde De Clercq gaf een inspirerende preek over die grote geloofsverdediger uit onze eigen streken Petrus Canisius. En eveneens werden de plannen ontvouwd om een lagere school op te richten in de Hemelstraat. Een plaats waar onze kinderen kunnen openbloeien als mens en als christen, om wanneer hun tijd komt, hun plaats in te nemen in de rangen van de strijders van de Heer. 

Onze kinderen werden ook deze editie van het gezinsweekend overigens werkelijk uitstekend begeleid door weeral een nieuw team van begeleiders die het beste van zichzelf gaven en de kinderen 2-3 dagen onderdompelden in een katholieke sfeer van spel, plezier, geloofsonderricht: de kleinsten knutselden, maakten kaarsjes en zongen liedjes voor onze Hemelse Moeder, de grotere kinderen kregen catechese en hebben een heus toneelstuk over Onze Lieve Vrouw van Goede Hoop voorbereid (inclusief een prachtig zelfgemaakt decor onder leiding van onze geliefde Broeder Réné-Maria), en de grootsten werden kundig begeleid door Eerwaarde De Bruyn over geloofsverdieping en apologetiek.  

Naast en boven dit alles echter troont over het gehele weekend de aanwezigheid van Hem die ons bij elkaar heeft gebracht en het wonder van het Gezinsweekend elk jaar weer mogelijk maakt. Ja, het is onze Jezus zelf die het hele weekend onder ons was, die zich aan ons gaf in de Communie, maar die ook stil naar ons luisterde, bij wie we elke minuut van het weekend konden verpozen voor een stil gesprek in aanbidding. Dit is werkelijk het meest bijzondere: de stille voortdurende aanwezigheid van onze Hemelse Vriend, mens als ons, maar God als God. 

Wanneer alles gezegd en gedaan is, komen we bij Hem om Hem te danken voor alles. Ook onze kinderen werden door de priesters en begeleiders naar Hem gebracht. Samen baden ze intens het avondgebed en de rozenkrans. Allen werden ze door Hem gezegend via de priesterhand, allen werden ze gesterkt door onze God om van Hem te blijven getuigen in deze dwaze wereld, voor Hem te leven en voor Hem te strijden. 

Wat een genade. God zij dank en op naar de zevende editie!