Woordje van de Districtsoverste juli 2024: de geestelijke oefeningen, rust voor de ziel
We lezen in het evangelie dat Onze Lieve Heer, bewogen door de Heilige Geest, na Zijn doop veertig dagen in de eenzaamheid van de woestijn doorbracht. Waarom trok Hij zich terug uit de wereld? Om Zich voor te bereiden op Zijn grote missie van herstel, die van de glorie van Zijn Vader en de verlossing van de hele mensheid. Deze voorbereiding vond plaats in stilte, die bevorderlijk is voor de bezinning en de rust van de ziel.
Als Onze Lieve Heer dit deed, was dat duidelijk om ons uit te nodigen in zijn voetsporen te treden. En laten we eerlijk zijn, we hebben het hard nodig. Ja, we hebben rust nodig. We moeten ons terugtrekken uit de onophoudelijke drukte van de wereld, uit deze belastende immoraliteit, uit deze voortdurende verzoeken. Het is zelfs een plicht wanneer we ons verzwakt en verdoofd voelen door slechte gewoonten.
Maar wat is het nut van ons terugtrekken uit de wereld? Om God te vinden! Om me opnieuw te richten op mijn ideaal en mijn doel: de hemel. Om mijn gewonde of misschien ontmoedigde ziel te versterken.
Dus waar moet ik heen? In een huis dat geestelijke retraites organiseert! Dit is de ideale en noodzakelijke plek voor elke katholiek. Het is een huis van gebed dat me in staat stelt om opnieuw in contact te komen met God. De retraite duurt vijf dagen. Het is zowel kort als lang.
De ziel mediteert over de grote waarheden van het geloof, de laatste eindes (dood, oordeel, hemel en hel) en het leven van Onze Heer Jezus Christus. Ze ontdekt de rijkdom van de naastenliefde van Christus, de rechtvaardigheid en barmhartigheid van God en de goedheid van de Maagd Maria. Tijdens de algemene biecht kunnen ze alle zonden van hun leven aan de priester en Christus voorleggen. Dit is zeker een moeilijke zaak, maar hoe zaligmakend! Veel zielen ervaren een overvloeiende vreugde nadat ze hun genade hebben teruggekregen of nadat ze Gods vergeving hebben gekregen door de absolutie. Ze ontvangen de communie de volgende dag met de beste instelling. Ze worden herenigd met hun Vader zoals de verloren zoon in het evangelie.
Aan het einde van de retraite branden de zielen met een missionair vuur. Ze zijn bereid alles te doen om Onze Lieve Heer te volgen en apostelen te zijn. Het werk van de retraites heeft duizenden zielen geheiligd en geholpen om de heerschappij van Onze Heer Jezus Christus uit te breiden.
De parochiemedewerkers van Christus Koning, een congregatie van priesters die in 1928 door pater Vallet werd opgericht met als doel retraites te prediken, hebben een grote invloed gehad in Zwitserland. Ze hebben honderden retraites gepredikt met een grote spirituele impact. Dankzij hen werden zielen voorbereid om de strijd van de Traditie in Ecône te ontvangen. Aartsbisschop Lefebvre vond een heel bijzondere vurigheid en verwelkoming onder de Zwitserse katholieken. Dankzij wat? Het werk van de retraites.
De Priesterbroederschap heeft van pater Barrielle, een van de leden van deze congregatie, de traditie van de retraites van Sint Ignatius mogen ontvangen. We hebben een prachtige fakkel ontvangen die we willen doorgeven aan de gelovigen.
In deze vakantietijd kan ik jullie alleen maar aanmoedigen om de tijd te nemen om een retraite bij te wonen. We hebben twee retraitehuizen in ons district: in de priorij in Antwerpen en in de Heilig Hartkerk in Steffeshausen. Zonder twijfel gaat u deze beslissing nemen.
Verwacht veel tegenwerpingen:
“Je hebt geen tijd! Waar is tijd voor?” Om ons voor te bereiden op de hemel. Niets anders. Denkt u dat u uw tijd verspilt door God te dienen? Denkt u dat u uw tijd verspilt door aan je bekering te werken? Denk u dat u tijd verspilt om Onze Lieve Heer te leren kennen? De echte tijdverspilling is luiheid en zonde. Integendeel, deze tijd van retraite kan de tijd zijn die u redt. Het stelt u in staat om de grote beslissingen van je leven te nemen. Als u vijf dagen aan God wijdt, zal God u niet in de steek laten in je tijdelijke zaken.
“Je bent een goede katholiek, je hebt geen retraite nodig!” “Laat wie staat oppassen dat hij niet valt”, zegt Sint Paulus (1 Kor. X, 12). We zijn nooit zeker van onze verlossing. Door tevreden te zijn met onze gewoontes worden we vaak traag, vervallen we in opzettelijke zonde en helaas ook in doodzonde. Zullen we echt de zekerheid van berouw hebben op het moment van onze dood?
“Je kunt nooit vijf dagen zwijgen”. Het is waar dat we niet gewend zijn om van stilte te genieten. We hebben het te druk met digitale hulpmiddelen, internet en de wereld. Stilte is versterving. Maar de ziel ontdekt al snel de rijkdom van contemplatie, de rust van stilte en de kracht die erin verborgen ligt. Ze vindt het. Ze wil nooit meer weg. Bovendien is het niet ongewoon om retraitanten te horen betreuren dat ze terug moeten keren naar de wereld met haar onophoudelijke lawaai.
Laten we tot slot naar paus Pius XII luisteren: "Altijd, in elk geval, voor elke persoon, zal er [in de Oefeningen] een deelname zijn aan die vrucht die erin bestaat zijn leven te ordenen, na zichzelf overwonnen te hebben, door alle ongeordende gevoelens van zich af te zetten.... de goddelijke wil te zoeken en te vinden in de inrichting van zijn leven; men zal altijd uit de oefeningen komen met een grotere beoefening van gebed en gewetensonderzoek, met een groter verlangen naar versterving, met een diepere morele vorming; hij die de oefeningen gedaan heeft, zal zich dan meer geneigd voelen om in alles in staat te zijn Zijn goddelijke Majesteit lief te hebben en te dienen; tenslotte zal hij die een goede retraite gedaan heeft, zich altijd aangespoord voelen om een grote stap voorwaarts te doen op de weg naar christelijke volmaaktheid.” (Toespraak tot het Œuvre des Exercices Paroissiaux, 1956).
Vakantie is een tijd van rust. Laten we niet vergeten dat we die kunnen gebruiken om onze ziel te laten rusten. Laten we ons inschrijven voor retraites!
E.H. de Sivry, Districtsoverste
